Η ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΝΤΕΜΠΑΡΑΝ





''Ο κόσμος δεν αλλάζει με εκλογές...''


Κανείς δεν ξέρει τόσο καλά τα μυστικά βοσκοτόπια του ουρανού. Άλλωστε η διεισδυτική αποκαλυπτική ματιά του Κέπλερ θα αργήσει να αποκαλύψει τη θεϊκή αρμονία. Τώρα είναι η ώρα του νερού και της γης.
Τα πάθη της Άνοιξης και η οχεία του Ταύρου. Οι Υάδες είχαν φροντίσει για τους βρυχηθμούς που θα’ βγαιναν απ’ το λαιμό του. Αποφασισμένος για όλα. Να κάνει το νερό στεριά και τη στεριά νερό. Αρκεί στην πλάτη του να καθίσει η αγαπημένη του. Ναι, καλά το ξέρει. Ο Έρωτας είναι φυγή είναι θάνατος. Νέα αρχή. Ο ματαντόρ είναι έτοιμος για το θανάσιμο χτύπημα. Μα κι ο ταύρος δεν κάνει πίσω. Αυτή η αρένα δεν προσδιορίζει τη ζωή του.

Πάθος και πόνος. Και δύο υπέρλαμπρα μάτια θα διασχίσουν το σκοτεινό δρόμο του Σύμπαντος. Δυαδικός ο Αλντεμπαράν θα διασταυρωθεί ξανά με το βλέμμα του Πτολεμαίου που θα τον ονομάσει Λαμπαδία. Η Ορσιλόχη θα δέχεται ανθρωποθυσίες. Μιάσματα ακατανόητα στο πέρασμα των χρόνων. Κανείς δεν μπόρεσε να κατανοήσει την ταχύτητα του φωτός γιατί ο Ράιμερ δεν συνάντησε ακόμα τους δορυφόρους του Δία.

Ο χρόνος φρουρεί τα εγκλήματα και τις ευεργεσίες όπως ο έρωτας το πάθος και τα πάθη. Λυγερόκορμη είχε καλά καθίσει πάνω στην πλάτη του κι ετοιμαζόταν να χαρίσει φως σε μία Ήπειρο καθώς ο Κέπλερ κατασκεύαζε το τεχνητό μάτι του Θεού. Όχι τίποτα παραπάνω από το να μπορέσουμε να δούμε τα ελάχιστα των έργων του. Πριν ή μετά τη μεγάλη έκρηξη, δεν έχει σημασία. Ο έρωτας αποφασιστικά θα δώσει τη λύση για τη διαιώνιση της ζωής και του θανάτου.

Στην Κρήτη ο μύθος γέννησε την ιστορία καθώς οι Κουρήτες αλαλάζοντας και κρούοντας τύμπανα συμφωνούσαν για τη θεϊκή προστασία. Εδώ ο μύθος έχει αλλάξει. Το συν Αθηνά και χείρα κίνει, δεν παίζει κανένα ρόλο. Καμία θεϊκή βοήθεια. Ο άνθρωπος ορίζει τον άνθρωπο και ο Θεός το Θεό. Η συνύπαρξη τυχαία ή αναγκαία ή και τα δυό μαζί. Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι, πιο το νόημα του Θεού; Μοναχικός καλόγερος σε μία αχανή κτήση; Ε, και; Πιο το νόημα; Χάος και έρεβος.

Συνδετικός κρίκος Έρως εστί. Ο υδάτινος ταύρος. Το μουγκρητό των κυμάτων. Το υγρό σπέρμα που διανύει τα χιλιόμετρα της μήτρας για τη θεία συνένωση. Κίνηση. Σημείο μηδέν. Η δημιουργία ενός κόσμου που ζει πεθαίνοντας κι απεικονίζει ζωγραφίζοντας στο ερωτικό στερέωμα τη φωνή του. Υπάρχω, είμαι εδώ. Άλλωστε το υγρό στοιχείο θα καθαγιάζει τα αμαρτήματα σε πράξη θέωσης καθώς ο Γκρομαίρ θα ζωγραφίζει το ύδωρ με τη μορφή άγριας έφηβης. Με μάτια στο άπειρο και μαύρα μαλλιά σαν την κορύφωση του θανάτου ενώ στην κυκλική κοιλιά της θα συντελείται το μυστήριο της αειπαρθένου γεννήσεως.

Μare Nostrum – Mα Ρέα Αλός. Η λατρεία πριν τη Γένεση. Η θρησκεία σαν ανάγκη τεκμηρίωσης της ανθρώπινης• παρουσίας. Η τύχη και η αναγκαιότητα του Έρωτα.

Ο Δεύτερος χαιρετούσε με κλίση της κεφαλής και των μπροστινών ποδιών τον ερχομό της Άνοιξης καθώς οι Πλειάδες ετοίμαζαν τον καιρό για νέα ταξίδια. Ο Ηνίοχος κι ο Ελνάθ συνωμοτούσαν πίσω απ’ την πλάτη του Περσέα. Πρέπει να του πουν ότι το Κήτος κατάπιε την κεφαλή της Μέδουσας ή όχι; Θα μείνει η Αθηνά χωρίς γοργόνιο ή το Κήτος θα εκβράσει την κεφαλή στις όχθες του Ηριδανού;

Εδώ σημασία δεν έχει ούτε ο Μύθος ούτε η Ιστορία. Σημασία έχει η αρχή του ταξιδιού. Άλλωστε το ταξίδι από μόνο του γεννά μύθους και ιστορίες. Κι αυτό καλά το ξέρει ο ουράνιος ταύρος. Στον αρχέγονο έρωτα της Ευρώπης θα χαρίσει το φως των ματιών του. Τα μάτια του σώματος καμιά σημασία δεν παίζουν αν η ψυχή δεν κοιτά τον Ήλιο. Μόνο που ο Κασσεγκραίην μια νυχτιά το 1672 διαρρηγνύει τη ματιά της ψυχής υποκλέπτοντας τα θεϊκά μυστικά της υλικής αταξίας.

Εδώ όμως σημασία έχει το ταξίδι του Ταύρου και η θέση της Ευρώπης στην πλάτη του. Τα βήματα του Ταύρου δεν αφήνουν ίχνη στη Γη μα απαλά ανοίγουν μονοπάτια πάνω απ’ τα σύννεφα και δίπλα στα θεία μυστικά. Εκεί που ένας κόσμος ολάκερος απολαμβάνει το ταξίδι καθισμένος στην πλάτη του θεϊκού ζώου, κατανοώντας το θάνατο και τον έρωτα σαν υπέρλαμπρο δισυπόστατο άστρο.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ''ΝΕΚΥΙΑ''