Πού θα πάμε απόψε; -Της Αναστασίας Βούλγαρη



Στέφανος Κορκολής-Σοφία Μανουσάκη


Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ 
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας με γνώριζε... (Μανώλης Αναγνωστάκης-Μίκης Θεοδωράκης) 

Συγκλονιστική η ερμηνεία της Σοφίας Μανουσάκη, χθες στο Half Note, στην παράσταση του Στέφανου Κορκολή. Εκεί ο Στέφανος κάνει μια μουσική αφήγηση της μουσικής του ιστορίας. Μας περιγράφει μουσικά πώς έπαιξε πιάνο, για πρώτη φορά στα τέσσερά του χρόνια, για τις εξετάσεις που έδωσε στο Ωδείο Αθηνών, παρουσιάζοντας μια δική του σύνθεση "κλασικής" μουσικής, που  άφησε έκπληκτο τον Μενέλαο Παλλάντιο, γιατί Στέφανος τότε ήταν έντεκα χρονών! 

Στη συνέχεια μας διηγήθηκε, πάντα μουσικά, στιγμές από την σταδιοδρομία του και τέλος έκλεισε το πρόγραμμα με τη συνεργασία του με τον Μίκη

Η Σοφία τραγούδησε την "Μαργαρίτα-Μαργαρώ", το "Δρόμοι παλιοί", τον "Κύκλο του νερού" από τα "προδωμένα έργα", καθώς και άλλα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.  
Κάποιος από το κοινό είπε: "Τί θεία αποκάλυψη, απόψε!" 
Δίκιο είχε. Ακόμα και για όσους γνωρίζουν τα έργα του Στέφανου και του Μίκη η παράσταση είναι αποκάλυψη! 

Οι παραστάσεις συνεχίζονται κάθε Κυριακή στις 5:30 το απόγευμα.  

"Η αυλή των θαυμάτων"

Του πατριάρχη του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου, στο Θέατρο Altera Pars. 

Εκπληκτικές ερμηνείες, εικαστικά σκηνικά, σύγχρονη σκηνοθεσία, που δεν παραβιάζει, όμως, το κείμενο καθώς ο λόγος έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, ωραία μουσική. 
Αντιγράφω, από το πρόγραμμα, απόσπασμα από το σημείωμα του σκηνοθέτη: 

" Το κλίμα της εθνικής κατάθλιψης που επικρατεί στη χώρα ξύπνησε μέσα μου τηην ανάγκη, να αντισταθώ σε αυτό, αντιπαραβάλλοντας το μεγαλείο της 'ελληνικής ψυχής'. 
Στην παράστασή μας προσπάθησα να δημιουργήσω ρεαλιστικές εικόνες...να ανακαλέσω ακούσματα, οσμές, γεύσεις και εικόνες που συνθέτουν την αισθητηριακή μνήμη μιας Ελλάδας που όλοι φέρουμε μέσα μας...Ζητούμενο μου, ο θεατής να αναγνωρίσει στους ήρωες του Καμπανέλλη τον εαυτό του και το διπλανό του, να ταυτιστεί μαζί τους...
Πεποίθησή μου είναι, πως η μοναδική διαφυγή από την απελπιστική κατάσταση και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα, είναι ένας ουσιαστικός επαναπροσδιορισμόςτων στόχων και των αξιών μας, μέσω όμως μιας διαδικασίας αυτογνωσίας και ενθύμησης όλων εκείνων των στοιχείων, θετικών και αρνητικών, που συγκροτούν την ελληνική ταυτότητα. 
Γιατί ζούμε σε ένα μεγαλείο τόπο...! Κι αν ο καθένας τόνε βγάζει σκάρτο, ρίχνει πέτρα πίσω του και φεύγει, τί θα γίνει...; (Ιάκωβος Καμπανέλλης)". 

 "Οι 12 ένορκοι" 

Του Ρέτζιναλντ Ρόουζ, στο Θέατρο Αλκμήνη, σε σκηνοθεσία Κ. Νικολαΐδη. 
Το έργο γράφτηκε το 1954, την περίοδο του ψυχρού πολέμου, του μακαρθισμού και του ρατσισμού, τότε που η Αμερική ήδη παραβίαζε το δικό της δόγμα της "μη επέμβασης" σε άλλες χώρες κι έδειχνε τα ιμπεριαλιστικά της δόντια.
Μέσα στο κλίμα του αντικομμουνισμού, του ρατσισμού, της απαγόρευσης της έκφρασης, και της υποβόσκουσας λογοκρισίας που επικρατεί στις ΗΠΑ, οι 12 ένορκοι ( λευκοί όλοι, μικροαστοί κι αστοί), πρέπει να αποφασίσουν για τη ζωή ή τον θάνατο ενός νεαρού αφροαμερικανού. 
Καταπληκτικές ερμηνείες από όλους, ένταση, ρυθμός, αγωνία...Ο μεγάλος κυρίαρχος  ο λόγος. Λόγος σκληρός, κοφτός, διστακτικός, συναισθηματικός, εν τέλει ανθρώπινος. 
Κείμενο με πολλές κορυφώσεις που σου κόβουν την ανάσα. Μας αφορά όλους, ειδικά σήμερα. 

"Ο κύκλος των μάταιων πράξεων" 

Από το ομόνυμο βιβλίο του Σπύρου Τζόκα, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Αγγελικής Κασόλα, στο Τρίκυκλο, έως τις 4 Ιανουαρίου. 

Αντιγράφω από το facebook:
"Μία παράσταση αξιοπρέπειας και αντίστασης από το χτες για το σήμερα...
Δεν πενθούμε... Επαναστατούμε...
Στη σκηνή εμφανίζεται ένας νεκρός που φέρει μαζί του τη βαλίτσα της μνήμης... Της μνήμης εκείνης που οι κρατούντες θέλουν πάντα να σβήνεται, μιας ιστορίας που όταν δεν μπορεί να αποσιωπηθεί διδάσκεται ανάποδα, συκοφαντώντας ως «μάταιες» τις πράξεις αντίστασης, τις μικρές και τις μεγάλες...
Είναι ο μικρασιάτης και ακροναυπλιώτης αγωνιστής Ναπολέοντας Σουκατζίδης... Ένας από τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές από τους Γερμανούς (με τις ευλογίες πάντα των Ελλήνων φασιστών), στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944...
Με τη σοφία, το άγρυπνο μάτι και την απέραντη τρυφερότητα των νεκρών για τους ζωντανούς, επιμένει η ιστορία του και η ιστορία των συντρόφων του να μη σβηστεί, η μνήμη να αποκατασταθεί. Και ξαναζεί για χάρη μας το τελευταίο του βράδυ στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου με όλες τις μνήμες του από τη σύντομη ζωή του... Γνωρίζει καλά ότι τον χρειαζόμαστε πάλι σήμερα ζωντανό μέσα μας όπως και κάθε φορά που οι καιροί απαιτούν να αγωνιζόμαστε για τη ζωή μας... Και μέσα στη βαρβαρότητα και τον εκφασισμό να επιμένουμε να οραματιζόμαστε έναν άλλο κόσμο ελευθερίας, δικαιοσύνης, ισότητας και δημοκρατίας... Ένας νεκρός που δε ζητάει το θρήνο μας αλλά που έρχεται να μας χαρίσει δύναμη από τη δύναμη που έχουμε μέσα μας, όταν το συλλογικό ασυνείδητο καθίσταται συνειδητό..."

«Γιατί έρχονται στιγμές που οι νεκροί χρειάζονται τους ζωντανούς και οι ζωντανοί τους νεκρούς...» 

***
Σημαντική επισήμανση: Δεν είμαστε κριτικοί της τέχνης. Πιστεύουμε ότι η τέχνη μπορεί να υπάρξει  και να ανθίσει χωρίς κάποιους πολυπράγμωνες και πολύξερους κριτικούς...
Είμαστε καλλιτέχνες και αποφασίσαμε να γράφουμε για τις ωραίες δημιουργίες των καλλιτεχνών, που υπερασπίζονται τον ελληνικό και τον πανανθρώπινο πολιτισμό. Εκείνο τον πολιτισμό που ενώνει τους ανθρώπους και απευθύνεται στην Μνήμη και όχι στην λήθη. Θα γράφουμε μόνον για τις παραστάσεις, τις συναυλίες, τα εικαστικά και τα βιβλία που μας άρεσαν. Θα γράφουμε με την καρδιά μας γιατί πιστεύουμε ότι οι Τέχνες πρέπει και πάλι να ενωθούν. Κι επειδή πιστεύουμε ότι το ωραίο και το καλό πρέπει να μοιράζονται και να διαχέονται στην κοινωνία. Υποκειμενικά όλ' αυτά, ίσως μας απαντήσετε. Πιθανόν, αλλά εμείς το μόνο που θέλουμε, μιας και δεν υπηρετούμε συμφέροντα ή σκοπιμότητες, ούτε μας απασχολούν οι "κανόνες" και οι "ακαδημαϊσμοί, είναι να μοιραστούμε μαζί σας την ομορφιά που εισπράττουμε και μας κάνει να νιώθουμε καλύτεροι άνθρωποι και να έχουμε ελπίδα. Γιατί πιστεύουμε στον Άνθρωπο και στην Τέχνη. 
Τέλος, δεν αναφέραμε όλους τους συντελεστές των παραστάσεων, γιατί σκεφθήκαμε να λειτουργήσουμε διαδραστικά  κι έτσι  να σας προτρέψουμε να επισκεφθήτε το διαδίκτυο, ώστε  να αποκτήσετε μια πιο ολοκληρωμένη γνώση για τον κάθε καλλιτέχνη και την παράσταση στην οποία συμμετέχει.       

Σχετικά links:
http://stefanoskorkolis.com/
http://alteraparstheater.gr/paragoges-mas2/theatro-altera-pars.html
http://www.theatro.gr/index.php?template=more&article_id=565&language=gr
https://www.facebook.com/events/867147093406805/

Έχουν αναρτηθεί και στο facebook με το όνομα της παράστασης. 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ''ΝΕΚΥΙΑ''