ΧΩΡΙΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ



Ήτανε τότε που αποφασίσαμε
Να συνοδοιπορίσουμε τον δρόμο των Υάδων
Δεν είχε φως η νύχτα, μόνο...
μόνο το άρωμα από το νυχτολούλουδο
χάραζε μοίρες στην πυξίδα της ψυχής μας
Οι τσέπες μας γεμάτες από σύννεφα
που έπαιζαν το ρόλο του πασατέμπου
σε θερινό σινεμά χωρίς διάλειμμα
Είμασταν μέρος μιας αστρικής ταινίας
χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς ηθοποιούς
και θέλαμε να πιστεύουμε και χωρίς τέλος
Μα... ποιός τα βάζει με τις βουλές του σύμπαντος;
Εδώ και οι Θεοί θνητοί  γίνονται.
Βιοπαλαιστές στα αλωνάρια των άστρων
που μετράνε τα χρόνια τους
με τις θημωνιές της Σελήνης
καθώς ο Ταύρος περιδιαβαίνει το φως της
χωρίς φορτίο στην πλάτη.
Ξεκουράσου τώρα πάνω στο δάκρυ του χειμώνα
Οι πυξίδες δεν κάνουν λάθη, παρά μονάχα οι άνθρωποι
Οι αποφάσεις συνοδοιπορούν με συγγνώμες
χωρίς σύννεφα στις τσέπες τους
Μα που ξέρεις...
αύριο, μιά συγγνώμη
μπορεί να είναι ο καλύτερος σύντροφος
για το επόμενο ταξίδι...

Σωτήρης Μπότας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ''ΝΕΚΥΙΑ''