Ο νεκρός Ρώσος πρεσβευτής Αντρέι Καρλόφ και το Γλαγολιτικό αλφάβητο
Γράφει η Σοφία Λουκά
19/12/2016
Από την εποχή του Μιχαήλ Γ' και του Πατριάρχη Φώτιου τον 9ο αιώνα, ένα ζώο στα βόρεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αρχίζει να αποκτά οντότητα.
Ο Βυζαντινός αετός ήταν το κυρίαρχο σύμβολο. Κανείς τότε δεν ήξερε την άσημη στεπική αρκούδα, μία αρκούδα που δύο αδέλφια από την Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, την εξημερώνουν και της μαθαίνουν να μιλά για να συνεννοείται με Ανατολή και Δύση. Αλλά αυτό που πραγματικά θα έχει μεγαλύτερη ισχύ και από την γλώσσα, είναι ότι το στεπικό θηρίο γίνεται Ορθόδοξο. Έτσι όταν η Πόλις πέφτει, η μόνη κοιτίδα της Ορθοδοξίας γίνεται το ρωσικό χώμα.
Εκεί λοιπόν εδραιώνεται μία βαθιά πίστη που δεν κατόρθωσε να την ξεριζώσει ούτε το πέρασμα του Σταλινισμού.
Την απάντηση την δίνει ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο "Ταξιδεύοντας - Ρουσία".
Στην Εισαγωγή γράφει : "Τη Ρουσία, όποιος θέλει γόνιμα να συμμαχήσει με το Πνέμα που πάει μπροστά, συντρίβοντας και δημιουργώντας, πρέπει να την αγαπήσει ακέραια, έρριζα, χωρίς τις μίζερες επιφυλάξεις του μεταφυσικού λογισμού ή τα μικρόλογα ξεψαχνίσματα της αριθμητικής και της επιστήμης".
Αλλά η Ρωσία ήταν, είναι και θα είναι η μεγάλη μοναχική αρκούδα, που δύσκολα κανείς μπορεί να ακολουθήσει και να αγαπήσει τα βήματά της.
Πάλι ο Νίκος Καζαντζάκης με ανατριχιαστική ακρίβεια περιγράφει :
"Η στιγμή είναι κρίσιμη' η Ρουσία βγαίνει εξαντλημένη και νικήτρια από τρομαχτικιά περιπέτεια, και τ' αστικά κράτη την περικυκλώνουν με μίσος "...
Ο Νίκος Καζαντζάκης δεν είναι προφήτης, είναι όμως ένας λογοτέχνης- ιστορικός αναλυτής. Θα έλεγα ότι η γραφή του εμπεριέχει ένα γεωπολιτικό GPS που αφού του βάλεις τα δεδομένα και τις μοίρες, σε οδηγεί στο σωστό σημείο.
Από το 1568 που ξεκινάει ο πρώτος Ρώσο-Τουρκικός πόλεμος με αφορμή τα εδάφη του Χαχανάτου του Αστραχάν, μέχρι και το 1918 πολλοί ήλπιζαν μέσα από αστικά χάχανα και γέλωτες, η Ρωσία να συρρικνωθεί και να γίνει ένα λούτρινο αρκουδάκι για τα χέρια της μικρής και ανώριμης γερμανικής Αυτοκρατορίας, που έμαθε να περπατά χάρη στη στράτα που της χάρισαν οι Αυστρο-Ουγγρικές αυλές.
Αλλά έκαναν λάθος, γιατί όχι μόνο δεν έγινε λούτρινο αρκουδάκι αλλά την έκαναν να είναι μία Αρκούδα, που να μην πέφτει ούτε σε χειμερία νάρκη φυλάσσοντας την φωλιά της. Αυτή κάνει βουτιές στον Βόλγα και τινάζει το τρίχωμά της. Όσοι τόλμησαν να μπουν σε αυτό το ποτάμι, έγιναν τα παγάκια για την βότκα της, μία βότκα που αρέσκεται να την πίνει αγναντεύοντας τον κόσμο πάνω στο κατάστρωμα του ιστορικού θωρηκτού Ποτέμκιν. Βλέπεις, οι Ρώσοι σέβονται την Ιστορία τους και δεν ξεπουλάνε τα σίδερα που την κράτησαν ανεξάρτητη, όταν ακόμα και οι Αμερικανοί ξεπουλούσαν ιστορικά τους πλοία ως παλιοσίδερα, για να γίνουν ξυραφάκια Ζιλέτ...
Πόσο δίκαιο έχει ο Καζαντζάκης, όταν λέει "Αλίμονο στον άνθρωπο που, όταν ο Θεός σηκώνει τρικυμία, αυτός χύνει λάδι στη θάλασσα".
Δυσνόητη η φράση του Κρητικού αλλά έλα που κάποιοι στις μέρες μας προσπαθούν να ρίξουν λάδι στα Στενά του Βόσπορου, εκεί που η τρικυμία ήταν μόνιμη γιατί η Αρκούδα έπλενε τα πόδια της
και κατανοώντας την δύναμη του νερού, όταν οι άλλοι έφτιαχναν αεροπλανοφόρα, αυτή έφτιαχνε υποβρύχια για να τα βλέπει από κάτω...
Σήμερα ζούμε στιγμές αινιγμάτων, που κανένας Δελφικός χρησμός δεν μπορεί να δώσει λύση, γιατί ο Απόλλωνας μένει στον Βορρά. Βλέπεις, ο Θεός του φωτός έχει καλή σχέση με την προστατευόμενη άρκτο της αδελφής του Αρτέμιδος.
Όλα κρέμονται σε μία κλωστή αλλά καλύτερα και από τον ίδιο τον Άρη, το τόξο το τεντώνει η Άρτεμις και την διαδρομή του βέλους της την φωτίζει ο Απόλλωνας μέχρι να βρει τον στόχο, ακόμα και αν αυτός ο στόχος βρίσκεται στα παγωμένα νερά των ωκεανών. Μπορεί η Αρκούδα να είναι μεγαλόσωμο ζώο, αλλά αν χρειαστεί να κυνηγήσει φώκιες και σολωμούς, όλες οι θάλασσες είναι δικές της.
Μπορεί ο σολωμός να είναι επίμονο ψάρι και να πηγαίνει κόντρα στο ποτάμι, αλλά στην κορφή του ποταμού με ανοιχτό στόμα περιμένει η Αρκούδα.
Για να δούμε όμως αυτή η Αρκούδα, ανάμεσα σε Χριστό και Στάλιν, τί διπλωματία κατόρθωσε να έχει για να γίνει το μόνο Έθνος που όλοι φοβούνται την δύναμή του;
Οι αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης και της Αμερικής το 1989 ήταν χαρούμενες γιατί ένωναν την Ανατολική με την Δυτική Γερμανία και διέλυαν την Σοβιετική Ένωση.
Αλλά δεν κράτησε πολύ, γιατί οι TIMES στις 16 ΔΕκεμβρίου του 2007 αναγνώριζαν τον Πούτιν ως τον ηγέτη της χρονιάς. Έκαναν τα πάντα για να φέρουν την Ρωσία στην κρίση μα ο γαλαζομάτης πρώην ΚαΓκεΜπίτης τους άλλαξε τα σχέδια, γιατί εδραίωσε την Ρωσία ως πρώτη παγκόσμια δύναμη και έκανε τους διαχειριστές του δολλαρίου και του ευρώ να περνάνε κρίση προσωπικότητας. Μάλιστα δεν δίστασε να βάλει στη θέση του ακόμα και τον Σαρκοζί, λέγοντάς του "πρόσεξε σε ποιόν μιλάς και μην παίζεις με την μοίρα σου!".
Η ρώσικη διπλωματία υποκλίνεται μόνο μπροστά στην σημαία της Ρωσίας.
Σήμερα διαπράχθηκε ένα έγκλημα και μάλιστα εκεί που για χρόνια η Αρκούδα πλένει τα πόδια της.
Είναι νεκρός ο πρέσβης της Ρωσίας;
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα πρέπει η Δύση και η Ανατολή να εντρυφήσουν στο Γλαγολιτικό Αλφάβητο και να μάθουν πώς λέγεται το Ήμαρτον με Κυριλλική προφορά. Καθολικές νοοτροπίες και Προτεσταντικές οικονομίες δεν αγγίζουν την Ρωσική επικράτεια. Είναι δεδομένο ότι μπαίνουμε σε μία ιστορική δύνη, που είναι δύσκολο να προσδιορίσεις πότε θα τελειώσει, αλλά ένα είναι το σίγουρο:
όλοι οι Κοζάκικοι χοροί είναι μακρόσυρτοι και η μικρή τριγωνική κιθάρα κάνει τα εμβατήρια πολέμου να φαίνονται μελωδίες στα αυτιά των Ρώσων....
ΠΗΓΗ https://www.facebook.com/?stype=lo&jlou=Afe7clDqUI4lYuH_m6cAluIXjKdiWw5cZpqV8PFXKxQlRSHTjbZJplOZb7WwidtqqKTgycmLe6rTMbicfClrmxdf&smuh=9380&lh=Ac-_3_m9wQwSvOO3
19/12/2016
 |
| 19/12/2016 Φωτογραφία-σοκ όπου ο 22χρονος αστυνομικός σε διαθεσιμότητα Μερτ Αλτιντάς δίνει την χαριστική βολή στον Ρώσο πρεσβευτή στην Αγκυρα Αντρέι Καρλό |
Από την εποχή του Μιχαήλ Γ' και του Πατριάρχη Φώτιου τον 9ο αιώνα, ένα ζώο στα βόρεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αρχίζει να αποκτά οντότητα.
Ο Βυζαντινός αετός ήταν το κυρίαρχο σύμβολο. Κανείς τότε δεν ήξερε την άσημη στεπική αρκούδα, μία αρκούδα που δύο αδέλφια από την Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, την εξημερώνουν και της μαθαίνουν να μιλά για να συνεννοείται με Ανατολή και Δύση. Αλλά αυτό που πραγματικά θα έχει μεγαλύτερη ισχύ και από την γλώσσα, είναι ότι το στεπικό θηρίο γίνεται Ορθόδοξο. Έτσι όταν η Πόλις πέφτει, η μόνη κοιτίδα της Ορθοδοξίας γίνεται το ρωσικό χώμα.
Εκεί λοιπόν εδραιώνεται μία βαθιά πίστη που δεν κατόρθωσε να την ξεριζώσει ούτε το πέρασμα του Σταλινισμού.
Στην Εισαγωγή γράφει : "Τη Ρουσία, όποιος θέλει γόνιμα να συμμαχήσει με το Πνέμα που πάει μπροστά, συντρίβοντας και δημιουργώντας, πρέπει να την αγαπήσει ακέραια, έρριζα, χωρίς τις μίζερες επιφυλάξεις του μεταφυσικού λογισμού ή τα μικρόλογα ξεψαχνίσματα της αριθμητικής και της επιστήμης".
Αλλά η Ρωσία ήταν, είναι και θα είναι η μεγάλη μοναχική αρκούδα, που δύσκολα κανείς μπορεί να ακολουθήσει και να αγαπήσει τα βήματά της.
Πάλι ο Νίκος Καζαντζάκης με ανατριχιαστική ακρίβεια περιγράφει :
"Η στιγμή είναι κρίσιμη' η Ρουσία βγαίνει εξαντλημένη και νικήτρια από τρομαχτικιά περιπέτεια, και τ' αστικά κράτη την περικυκλώνουν με μίσος "...
Ο Νίκος Καζαντζάκης δεν είναι προφήτης, είναι όμως ένας λογοτέχνης- ιστορικός αναλυτής. Θα έλεγα ότι η γραφή του εμπεριέχει ένα γεωπολιτικό GPS που αφού του βάλεις τα δεδομένα και τις μοίρες, σε οδηγεί στο σωστό σημείο.
Από το 1568 που ξεκινάει ο πρώτος Ρώσο-Τουρκικός πόλεμος με αφορμή τα εδάφη του Χαχανάτου του Αστραχάν, μέχρι και το 1918 πολλοί ήλπιζαν μέσα από αστικά χάχανα και γέλωτες, η Ρωσία να συρρικνωθεί και να γίνει ένα λούτρινο αρκουδάκι για τα χέρια της μικρής και ανώριμης γερμανικής Αυτοκρατορίας, που έμαθε να περπατά χάρη στη στράτα που της χάρισαν οι Αυστρο-Ουγγρικές αυλές.
Αλλά έκαναν λάθος, γιατί όχι μόνο δεν έγινε λούτρινο αρκουδάκι αλλά την έκαναν να είναι μία Αρκούδα, που να μην πέφτει ούτε σε χειμερία νάρκη φυλάσσοντας την φωλιά της. Αυτή κάνει βουτιές στον Βόλγα και τινάζει το τρίχωμά της. Όσοι τόλμησαν να μπουν σε αυτό το ποτάμι, έγιναν τα παγάκια για την βότκα της, μία βότκα που αρέσκεται να την πίνει αγναντεύοντας τον κόσμο πάνω στο κατάστρωμα του ιστορικού θωρηκτού Ποτέμκιν. Βλέπεις, οι Ρώσοι σέβονται την Ιστορία τους και δεν ξεπουλάνε τα σίδερα που την κράτησαν ανεξάρτητη, όταν ακόμα και οι Αμερικανοί ξεπουλούσαν ιστορικά τους πλοία ως παλιοσίδερα, για να γίνουν ξυραφάκια Ζιλέτ...
Πόσο δίκαιο έχει ο Καζαντζάκης, όταν λέει "Αλίμονο στον άνθρωπο που, όταν ο Θεός σηκώνει τρικυμία, αυτός χύνει λάδι στη θάλασσα".
Δυσνόητη η φράση του Κρητικού αλλά έλα που κάποιοι στις μέρες μας προσπαθούν να ρίξουν λάδι στα Στενά του Βόσπορου, εκεί που η τρικυμία ήταν μόνιμη γιατί η Αρκούδα έπλενε τα πόδια της
και κατανοώντας την δύναμη του νερού, όταν οι άλλοι έφτιαχναν αεροπλανοφόρα, αυτή έφτιαχνε υποβρύχια για να τα βλέπει από κάτω...
Σήμερα ζούμε στιγμές αινιγμάτων, που κανένας Δελφικός χρησμός δεν μπορεί να δώσει λύση, γιατί ο Απόλλωνας μένει στον Βορρά. Βλέπεις, ο Θεός του φωτός έχει καλή σχέση με την προστατευόμενη άρκτο της αδελφής του Αρτέμιδος.
Όλα κρέμονται σε μία κλωστή αλλά καλύτερα και από τον ίδιο τον Άρη, το τόξο το τεντώνει η Άρτεμις και την διαδρομή του βέλους της την φωτίζει ο Απόλλωνας μέχρι να βρει τον στόχο, ακόμα και αν αυτός ο στόχος βρίσκεται στα παγωμένα νερά των ωκεανών. Μπορεί η Αρκούδα να είναι μεγαλόσωμο ζώο, αλλά αν χρειαστεί να κυνηγήσει φώκιες και σολωμούς, όλες οι θάλασσες είναι δικές της.
Μπορεί ο σολωμός να είναι επίμονο ψάρι και να πηγαίνει κόντρα στο ποτάμι, αλλά στην κορφή του ποταμού με ανοιχτό στόμα περιμένει η Αρκούδα.
Για να δούμε όμως αυτή η Αρκούδα, ανάμεσα σε Χριστό και Στάλιν, τί διπλωματία κατόρθωσε να έχει για να γίνει το μόνο Έθνος που όλοι φοβούνται την δύναμή του;
Οι αστικές δημοκρατίες της Ευρώπης και της Αμερικής το 1989 ήταν χαρούμενες γιατί ένωναν την Ανατολική με την Δυτική Γερμανία και διέλυαν την Σοβιετική Ένωση.
Αλλά δεν κράτησε πολύ, γιατί οι TIMES στις 16 ΔΕκεμβρίου του 2007 αναγνώριζαν τον Πούτιν ως τον ηγέτη της χρονιάς. Έκαναν τα πάντα για να φέρουν την Ρωσία στην κρίση μα ο γαλαζομάτης πρώην ΚαΓκεΜπίτης τους άλλαξε τα σχέδια, γιατί εδραίωσε την Ρωσία ως πρώτη παγκόσμια δύναμη και έκανε τους διαχειριστές του δολλαρίου και του ευρώ να περνάνε κρίση προσωπικότητας. Μάλιστα δεν δίστασε να βάλει στη θέση του ακόμα και τον Σαρκοζί, λέγοντάς του "πρόσεξε σε ποιόν μιλάς και μην παίζεις με την μοίρα σου!".
Η ρώσικη διπλωματία υποκλίνεται μόνο μπροστά στην σημαία της Ρωσίας.
Σήμερα διαπράχθηκε ένα έγκλημα και μάλιστα εκεί που για χρόνια η Αρκούδα πλένει τα πόδια της.
Είναι νεκρός ο πρέσβης της Ρωσίας;
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα πρέπει η Δύση και η Ανατολή να εντρυφήσουν στο Γλαγολιτικό Αλφάβητο και να μάθουν πώς λέγεται το Ήμαρτον με Κυριλλική προφορά. Καθολικές νοοτροπίες και Προτεσταντικές οικονομίες δεν αγγίζουν την Ρωσική επικράτεια. Είναι δεδομένο ότι μπαίνουμε σε μία ιστορική δύνη, που είναι δύσκολο να προσδιορίσεις πότε θα τελειώσει, αλλά ένα είναι το σίγουρο:
όλοι οι Κοζάκικοι χοροί είναι μακρόσυρτοι και η μικρή τριγωνική κιθάρα κάνει τα εμβατήρια πολέμου να φαίνονται μελωδίες στα αυτιά των Ρώσων....
ΠΗΓΗ https://www.facebook.com/?stype=lo&jlou=Afe7clDqUI4lYuH_m6cAluIXjKdiWw5cZpqV8PFXKxQlRSHTjbZJplOZb7WwidtqqKTgycmLe6rTMbicfClrmxdf&smuh=9380&lh=Ac-_3_m9wQwSvOO3
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου