ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

'''' Η δύναμη της αδράνειας λειτουργεί εναντίον μας.....""          Raoul Vaneigem Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα, όπου γεννήθηκε η ιδέα της δημοκρατίας, δίνει πρώτη το σύνθημα της μάχης ενάντια σε μια διεφθαρμένη δημοκρατία, όπου αυξάνονται παντού οι πιέσεις από τις πολυεθνικές και τις χρηματοπιστωτικές μαφίες. Σ’αυτή τη χώρα είδαμε να εκδηλώνεται μια αντίσταση που έρχεται σε έντονη αντίθεση με τον λήθαργο του ευρωπαϊκού πολεταριάτου, που κείται πλέον αναίσθητο υπό την επίρροια δεκαετιών καταναλωτισμού και ψευδοχειραφέτησης. Επιτρέψτε μου να θυμίσω ορισμένες βασικές κοινοτοπίες. Ο καταναλωτισμός έχει εκλαϊκεύσει και εξαπλώσει παντού τη δημοκρατία του σουπερμάρκετ, όπου ο πολίτης διαθέτει τη μεγαλύτερη ελευθερία επιλογής υπό τον όρο να καταβάλλει το αντίτιμο κατά την έξοδο από το κατάστημα. Οι παλιές ιδεολογίες έχουν χάσει το ουσιαστικό τους περιεχόμενο κι έχουν καταντήσει διαφημιστικά χαρτοφυλάκια που εξυπηρετούν τους εκλεγμένους πολιτικούς ν

2010-2015 ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ Καλοκαίρι 2015. Η ελληνική οικονομία πνιγμένη στην παραλία του Καστελόριζου. Καμία ανάσα, καμία ένδειξη ζωής, ακαμψία, μελάνωμα και οσμή. Και οι κυβερνώντες με ομοφωνία Βουλής πλην ελαχίστων, χαίρονται γιατί κατάφεραν να πάρουν δάνειο αξίας μιάς κάσας με τέσσερα χερούλια που θα την σηκώσει ο λαός θέλει δε θέλει. Και το ΟΧΙ;      Ποιός λογαριάζει τον λαό… Φτιάξαμε Σύνταγμα, δημιουργήσαμε μια ‘’σκηνή ελευθερίας’’ που δημοκρατικά καλείται ο λαός να μας παρακολουθεί, χωρίς να επεμβαίνει στο έργο μας. Στήσαμε κομματικά μετερίζια, κατασκευάσαμε συνδικαλιστικά όργανα ελέγχου, σχεδιάσαμε και δημιουργήσαμε συνεταιρισμούς   με κομματικό ομφάλιο λώρο, δημιουργήσαμε φίλους εξαρτημένους από την πολιτική μας και τους ανακατέψαμε στη πολιτειακή βάση, δημιουργήσαμε θέσεις εργασίας χωρίς παραγωγικό βατήρα στα μέτρα ενός Τεϊλοριστικού φιλοσοφικού συστήματος ελέγχου συνειδήσεων μα πάνω απ’ όλα δημιουργήσαμε σκηνικά ψευδαίσθησης. Χρώματα στην παλέτα

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ;  Του καθηγητού κοινωνιολογίας Ηλία Φιλιππίδη 1. Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΡΗΞΕΩΣ. Ρήξη είναι η αρνητική έκβαση μιάς σχέσεως και σχέση είναι μία ισορροπία αμοιβαίας αναγνωρίσεως και ωφέλειας. Όταν αυτή η ισορροπία ξεπερνά τα όρια ακόμη και της ασυμμετρίας και μετατρέπεται σε μία ετεροβαρή εξάρτηση, τότε ενεργοποιούνται από την πλευρά του αδύνατου πόλου της σχέσεως, που είναι η Ελλάδα, τρεις παράγοντες, οι οποίοι τοποθετούνται με κριτική διάθεση απέναντι στην αρχική σχέση. Αυτοί οι παράγοντες είναι : α.) τα όρια αντοχής της συλλογικής αξιοπρέπειας του λαού β.) τα όρια αντοχής της οικονομίας και κοινωνίας απέναντι στην πίεση της εσωτερικής υποτιμήσεως γ.) η βιωσιμότητα του προγράμματος διαχειρίσεως του χρέους και δ.) η ανάδυση από το βάθος του μέλλοντος των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της χώρας σε σχέση με τις θεσμικές της εντάξεις, όπως είναι η ένταξη μας στην Ευρωζώνη, ακομη και στην ΕΕ. | Η απόφαση του κυβερνητικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ για Δημοψ

Του Κωνσταντίνου Καβουλάκου Aναπληρωτή καθηγητή φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Κρήτης                                                            Ο Καστοριάδης απέφυγε βέβαια να αναγάγει την κοιτίδα των αμεσοδημοκρατικών πρακτικών, την αρχαία ελληνική δημοκρατία, σε αιώνιο πρότυπο ενός τέτοιου πολιτεύματος – προτίμησε να κάνει λόγο γι’ αυτήν ως «δημιουργική πηγή της ιστορίας», από την οποία μπορούμε να εμπνευστούμε για να βρούμε τον δικό μας δρόμο. Απέναντι σε αυτήν τη δυνατότητα, οι περισσότεροι στοχαστές της συγκαιρινής πολιτικής φιλοσοφίας στάθηκαν και συνεχίζουν να στέκουν εχθρικά. Δεν ήταν μόνο το μέγεθος των μικρών πόλεων-κρατών της αρχαιότητας διαφορετικό σε σύγκριση με τα σύγχρονα κράτη, μας λένε. Είναι επίσης, και κυρίως, εντελώς διαφορετική η «πολυπλοκότητα» των νεωτερικών αγοραίων οικονομιών και των αντίστοιχων γραφειοκρατικών μηχανισμών. Αυτή συμβαδίζει άλλωστε με τον απαραμείωτο νεωτερικό πλουραλισμό των ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων, ο οποίο