ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Ο Αριστοτέλης αναγνωρίζει πέντε διαφορετικούς τύπους δημοκρατίας που διακρίνονται μεταξύ τους κατά το χαρακτήρα των θεσμών και του λαού στον οποίο εμφανίζονται συγκεκριμένα. Έτσι υπάρχει (1) η δημοκρατία που στηρίζεται αυστηρά στην ισότητα, όπου ο πλούσιος πολίτης έχει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με το φτωχό, (2) η δημοκρατία, όπου οι άρχοντες εκλέγονται με βάση το μικρό εισόδημα. Ταιριάζει σε κτηνοτρόφους ή γεωργούς που αποτελούν το καλύτερο υλικό για τη δημοκρατία, γιατί καθώς είναι πολυάσχολοι και απομακρυσμένοι μεταξύ τους, περιορίζονται σε περιστασιακές συνεδριάσεις της συνέλευσης του λαού για να εκλέγουν άρχοντες, να τους αναθέτουν την διακυβέρνηση και να τους καλούν σε απολογία. (3)(4)Περιγραφή δύο ενδιάμεσων τύπων δημοκρατίας και φθάνουμε (5) στη δημοκρατία εκείνη όπου η συμμετοχή στη λαϊκή συνέλευση αμείβεται και τα διατάγματα τείνουν να εκτοπίζουν τους νόμους. Ο λαός παρασύρεται από δημαγωγούς, οι πλούσιοι κατατρέχονται, το κύρος των δικαστών

Ένα λευκό τσακάλι κυνηγά ένα λευκό λαγουδάκι. Στις απέραντες χιονισμένες στέπες του Καναδά. Το σαρκοβόρο είναι πεινασμένο και άγριο ως την άκρη των νυχιών κι ως την άκρη της τρίχας του. Το λαγουδάκι το αλαλιάζει τρελός ο φόβος του θανάτου. Τρέχει σα σφαίρα. Το ένστικτο του ολέθρου, που πλακώνει, πολλαπλασιά­ζει τις δυνάμεις φυγής στο αθώο ζώο. Η οργή της πείνας, που δεν αντέχεται, πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις καταδίω­ξης του αγριμιού. Πόλεμος φρικαλέος χωρίς όρια και χω­ρίς όρους ξετυλίγεται στο πεδίο της φύσης. Παρακολουθούμε τη σκηνή στην οθόνη. Ένα μόλις πή­δημα χωρίζει το χορτοφάγο από το σαρκοβόρο. Τα δόντια του κακού ζουλαπιού λάμπουνε λευκοπυρωμένα καρφιά στην παγωνιά. Το δέρμα του τρυφερού λαγού το ταράζουν ριπές από έξαλλες φρικιάσεις. Νιώθει κιόλας στη ράχη του το αγκομαχητό του αγριμιού. - Μη! φωνάζουμε έντρομοι. Όχι! Να σωθεί το αθώο άκακο ζώο. Να μην ιδούμε να το σπαράζουν τα ιδρωμένα δόντια. Να μην ιδούμε τη σάρκα του πώς ξεσκίζεται. Τα ποδαράκια του

Το μανιφέστο της «νέας τάξης» ως στρατηγική επιβίωσης. Η ιστορία διδάσκει ότι κάθε μανιφέστο είναι εν πολλοίς ουτοπικό. Η ιστορία όμως προχωρεί με ουτοπίες, γιατί αλλοίμονο αν λείψει από τον άνθρωπο η ελπίδα η ζωογόνος! Νικολίτσα Γεωργοπούλου, Η ηθική της οικολογικής συνείδησης, Αθήνα 1995, σ. 129. ΠΗΓΕΣ:1)  https://www.facebook.com/lokin.platonos?fref=nf&pnref=story              2)  https://www.facebook.com/groups/427221314139625/?pnref=story              3)  https://www.facebook.com/D.Liantinis/?pnref=story Νικολίτσα Γεωργοπούλου Καθηγήτρια Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας Το ακόλουθο βιογραφικό σημείωμα είναι παρμένο από το   Hübners Who is Who 2006 , Verlag für Personenenzyklopädien AG/Schweiz, 2006 με κάποιες μετατροπές.  Θέση: Καθηγήτρια Φιλοσοφίας τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών - Γ.: Καλαμάτα, 30.11.1943 - Όνομα Συζύγου: Λιαντίνης - Τέκνα: Διοτίμα (Επίκουρος Καθηγήτρια της Μουσειοδιδακτικής της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Α

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova. Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του. Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και

Ο πρώτος και ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα μακράς φιλοσοφικής έρευνας, και εν σπέρματι διατυπώθηκαν από τους προσωκρατικούς Έλληνες φιλοσόφους. Ο  Ηράκλειτος ο Εφέσιος , ο αποκαλούμενος Σκοτεινός και επίσης ο φιλόσοφος του πυρός, εξέφρασε την αρχή της μη αναστρεψιμότητας λέγοντας: «Ουκ αν εμβαίης δις τοις αυτοίς ποταμοίς, ου γαρ ρέουσι τα αυτά ύδατα» ,  "Δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στους ίδιους ποταμούς, γιατί δεν ρέουν τα ίδια νερά" . Με τη λέξη ύδατα εννοούσε επίσης τις συνθήκες που ποτέ δεν είναι οι ίδιες αλλά πάντα αλλάζουν. Εννοούσε επίσης τον χρόνο. Ένα άλλο περίφημο απόσπασμα του Ηράκλειτου που συμπεριλαμβάνει τον πρώτο και δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής είναι:  «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλ’ήν αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα»  (Αυτόν τον κόσμο που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, ούτε κάποιος θεός ούτε άνθρωπος τον έκανε αλλά

  Η κβαντική φυσική αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον τμήμα της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας. Η θεωρία των κβάντων, αναπτυγμένη στις αρχές του 20ου αιώνα, επιτρέπει στους σημερινούς επιστήμονες να εισέλθουν σε νέα επίπεδα κατανόησης της ύλης και της κίνησης. Ένα νέο βιβλίο, Η κοινωνική επιστήμη των Κβάντων (Quantum Social Science), των Αντρέι Κρενίκοφ και Εμμάνουελ Χέιβεν προτείνει πως η εφαρμογή της λογικής της κβαντικής θεωρίας στα κοινωνικά συστήματα θα μπορούσε να οδηγήσει την κατανόησή μας για την ανθρώπινη κοινωνία σε νέα επίπεδα. Έτσι, δίχως να έχουν επίγνωση, οι επιστήμονες αυτοί ακολουθούν τα ίχνη των Καρλ Μαρξ και Φρήντριχ Ένγκελς, οι οποίοι ανέπτυξαν τη λογική του διαλεκτικού υλισμού μέσω της φιλοσοφικής έρευνας του φυσικού κόσμου. Σε αυτή τη βάση, εφαρμόζοντας την επιστημονική λογική στην κοινωνία, ανέπτυξαν τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Η λογική πίσω από την κβαντική φυσική Η κβαντομηχανική είναι περίπλοκη και καθώς καταλαμβάνει μια θέση στην α