ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΙΩΑΝΝΑΤΟΥ ΕΛΕΝΗ   Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1985 Απόφοιτη Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής. Συμμετείχε στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής:-ΔΙΟΤΊΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ- . Ποιήματά της στο Διαδίκτυο , στο ΤΟΒΙΒΛΙΟ.ΝΕΤ. και στην σύγχρονη ανθολογία της Νέας Ελληνικής ποίησης με επίβλεψ η και επιμέλεια του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου Εκδόσεις -ΝΕΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ- Αθήνα 2018 Πεταλούδα   Μ’ αυτά τα ψεύτικα δάκρυα θα σκουπίσω την ασχήμια μου. Όσο κι αν λέω πως δε φοβάμαι… Κι όταν λυπόμουν, πάντα περνούσε δίπλα μου ένα παραμύθι κι ακουμπούσα, μέχρι να φύγει αυτός ο δράκος. Ποτέ  δεν ξάπλωσα ήσυχη το μεσημέρι. Μου τραβούσε το μανίκι η συνείδηση. Θυμάσαι εκείνη την πεταλούδα που στάθηκε στο βάθος της παλάμης μου; Ήταν την ώρα που αργοσβήνανε τα φώτα. Η πόλη κοιμόταν κι εγώ ξυπνούσα για να μάθω να πετάω. Τραγουδούσα κι η Ηχώ μου έπαιζε με λύρα τον δικό της ουρανό. Εσύ...

ΒΑΡΥΤΙΚΗ ΕΝΩΧΗ Τι κι αν ο Πρίαμος κατέφυγε στου ερκείου Δία το βωμό; Η οργή δεν έχει κρίση. Πάντα ο νεαρός Νεοπτόλεμος θα σφραγίζει το δίκιο του με το σπαθί. Καμιά ενοχή, καμιά σκέψη. Ένα ηφαίστειο που δεν ρωτά κανένα αν πρέπει να εκραγεί. Η Νεοπτολέμειος τιμωρία θα δικαιώσει στο μέλλον την Ιστορία. Θα δικαιώσει; Κατασκευασμένη δικαιοσύνη για οριοθετημένες ισορροπίες. Τι ρόλο παίζουν οι βωμοί; Το αίμα πάνω τους χαροποιεί θεούς και μόνο. Ένα παιχνίδι φτηνής υποκρισίας για όσους δεν κατανοούν τις Ορφικές νότες στην αρχέγονη πεντατονία της φύσης. Ο Οιαγρογέννητος, μέσα από την αταξία του Μαιναδικού θανάτου του, θα γίνεται αιώνιος Αργοναύτης, ταξιδευτής μιας απεραντοσύνης που η οργή θα είναι τα κουπιά και ούριος άνεμος ο κάθε κύκλος που τέλος ταξιδιού θα ονομάζεται. Γιατί οι αγέννητοι ταξιδευτές δεν είναι ορατοί στα μάτια των γηραιότερων. Ώ Ευριδίκη, ποτέ δεν θα μάθεις τι σημαίνει πόθος, πάθος, αμφιβολία, φόβος. Θα γυρίζεις πάντα πίσω, ακολο...

                                 Άννα Αχμάτοβα                                     Η Άννα Αχμάτοβα γεννήθηκε στο Μπολσόι Φοντάν (Большой Фонтан), κοντά στην  Οδησσό , στις 23 Ιουνίου του 1889. Ο πατέρας της Αντρέι Αντόνοβιτς Γκορένκο (απεβ. 1915) ήταν ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος στο ναυτικό. Οι γονείς της μετακόμισαν στην  Αγία Πετρούπολη  λόγω υπηρεσιακής μετάθεσης του πατέρα της. Εκεί έζησαν οι γονείς της μέχρι το διαζύγιό τους το 1905. Η Αχμάτοβα μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον προνομιούχο και μια κουλτούρα αριστοκρατική. Πέρασε τα μαθητικά της χρόνια στο κλασικό περιβάλλον του γυμνασίου στο  Τσάρσκογιε Σελό  (Ца́рское Село́), ενώ αποφοίτησε από το λύκειο «Φουντουκλέγιεφ» στο  Κίεβο , όπου την είχε στείλει η μητέρα της μετά το χωρισμό των γονέων της. Κατόπιν φοίτησε στη Νομική ...

Αποχαιρετώντας τον Στήβεν Γουίλιαμ Χόκινγκ ... ΣΤΟ ΠΥΡΟΦΑΝΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Βράδυ στα κύματα του Ιχθύος   και το Σύμπαν ξεκλειδώνει τις πόρτες του. Θαλάσσιες πύλες που το αλάτι της γνώσης δεν τις διαβρώνει. Ποιός κάνει σήμερα πυροφάνι στις συμπαντικές θάλασσες, ψαρεύοντας αλήθειες που δεν θα πουληθούν ποτέ στις ιχθυαγορές του κόσμου μας; Βλέπεις, τα τελωνεία του χωροχρόνου είναι αδιαπέραστα, ακόμα και αν συνομιλείς με τον φύλακα του Κωκυτού. Πρέπει να μπεις στη βάρκα του, για να φτάσεις στο πανηγύρι που έχουν στήσει στο ναό της Αλήθειας. Ο Ιχθύς σιωπηλός, ανάμεσα στον Πήγασο και στον Κριό, κοιτάει τον  νέο καλεσμένο στα μάτια και αναρωτιέται αν αυτό το άτομο είναι δυνατό να φέρνει μέσα του πάνω από δύο ηλεκτρόνια, με την ίδια ενεργειακή στάθμη. Και όμως, αν και αστερισμός, θα του μείνει η απορία.  Γιατί ο Στήβεν θα συνομιλήσει με τον Πάουλι, σε κλειστά δωμάτια για αδαή ώτα. Το κουδούνι της πόρτας θα γράφει : " Ού τα πάντα π...

ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΒΙΒΗΣ ΦΑΡΣΑΛΙΩΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ Αντανάκλαση στην παγωμένη λίμνη της Καστοριάς Φωτογραφία : ΒΙΒΗ ΦΑΡΣΑΛΙΩΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ Πώς να ταξιδέψω ως εσένα..........που, Τα πιο όμορφα καθρεπτίσματα είναι εκεί που ισοπαλεύουν οι Πάγοι πριν να επιβληθούν στα Υδατα...... Και αφήνουν χώρο να χωθούν οι Νάρκισσοι.... Πώς να ταξιδέψω ως εσένα....που, Μια γουλιά Νερό, φτάνει για να χωρέσει τα Υψιστα...... Κι ενώ, δεν είναι τυχαίο ποιοι -τελικά- ξεχωρίζουν ......... Το κακό είναι ότι, εγκλωβίζονται όλες οι Ομορφιές.... Και οι ζωντανές. Πώς να ταξιδέψω ως εσένα....που είναι, Ατιθάσευτα τα όνειρά μου. Αχόρταγες οι ματιές μου. Για να είναι Πολύκαλες οι μέρες σου. Παντοτινοί οι γυρισμοί σου στις γλυκές Ιθάκες σου.   Βιβή Φαρσαλιώτου-Ιατρού ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/profile.php?id=100000510247697&fref=mentions&pnref=story.unseen-section

  Τώρα ξεμακραίνουν οι κορφές των βουνών Σαν παιδικές φωνές που πορεύτηκαν το δρόμο του Οιδίποδα Χωρίς το βάρος των αιώνων στα πρόσωπά τους  Χωρίς την Σφίγγα στη στράτα τους Χωρίς αινίγματα και αγωνίες Λες... Λες και γεννήθηκαν για να τελέσουν μόνο και μόνο τα ιερά, τα Υακίνθεια μυστήρια Κ' ύστερα να κοιμηθούν  για πάντα στις Αμύκλες Πώς ξεμακραίνουν οι κορφές των βουνών κ' αυτό το μώβ, το χρώμα του υάκινθου μαζί τους φεύγει Κ' όμως Απόλλωνα ήρθες ξανά για να ορίσεις τους δικαιούχους της Άνοιξης μια τέτοια ώρα... που νομίζαμε πως ξεμάκραιναν οι κορφές των βουνών ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

Τα λόγια μας... Χρόνια τώρα ένα ποτάμι λάσπης και εμείς στις όχθες του να χαιρόμαστε ένα κολύμπι που πιότερο σε γουρούνια ταιριάζει Τα λόγια μας.... Ακατανόητες άναρθρες κραυγές έξω από το παλάτι της Κίρκης. Εμείς, οι σύντροφοί του Οδυσσέα που κάναμε τα πάντα για να μην φτάσουμε ποτέ στην Ιθάκη Τα λόγια μας... Ένα ταξίδι Οδύσσειας χωρίς γυρισμό ... Οδυσσέα, μείνε στην αγκαλιά της Κίρκης Ξέρεις, εκεί θα είσαι πάντα ο Οδυσσέας. Στην Ιθάκη σήμερα θα είσαι ο Κανείς Γιατί τα λόγια μας γίναν λάσπη Ποτάμι λάσπης για να πλημμυρίσει το δωμάτιο που μας γέννησε. Οδυσσέα ο 21ος αιώνας δεν έχει ποιά καμία Ιθάκη στο χάρτη του... Και αυτή η Οδύσσεια δεν έχει πλέον τέλος... Καληνύχτα Κίρκη και να προσέχεις τον Οδυσσέα.. Σωτήρης Μπότας

                                                             Ιδρώτας από αρχαίες αγωνίες                                                                   αφήνει το στίγμα του                                                            στον λινόδετο της Ιστορίας μανδύα                                                       Ποιός προπορεύεται και ποιός πίσω μένει;     ...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΑΛΑΚΙΔΗΣ Εκπαιδευτικός Lulediellit, 26 Σεπτέμβρη 2017                                                                                   Τους Ρομά του χωριού μου δεν τους γνώρισα μέσα στα τσαντίρια (çadır), όπως τους έζησε και τους ζει, εν μέρει, ο περισσότερος κόσμος. Είχανε εγκατασταθεί σε μικρά χαμόσπιτα, άλλα φτιαγμένα πρόχειρα από τους ίδιους και άλλα πολύ παλιά παραχωρημένα από τους συγχωριανούς μου, από εσωτερικούς ή εξωτερικούς μετανάστες. Μια από τις οικογένειες Ρομά του χωριού μου έμενε, πριν καταρρεύσει, στο εγκαταλειμμένο ιστορικό σπίτι της θείας Δέσπως - αδερφή του πατέρα μου - που ζούσε τότε στην Αυστρία. Ο Hasan ήτανε τότε, όταν εγώ φοιτούσα στο γυμνάσιο Ορεστιάδας, γύρω στο τριακοστό πέμπτο έτος της ηλικίας του. Αδύνατος,...