ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ - ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΣ - ΠΟΙΗΤΡΙΑ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Είναι πολύ δύσκολο για έναν απλό άνθρωπο να μπει στην διαδικασία να παρουσιάσει έναν ζωγράφο. Η Κατερίνα Καραγιάννη - Ιατροπούλου, δεν είναι μία απλή ζωγράφος. Θεωρώ ότι αφήνει μία θέση συμμετοχής μέσα στα χρώματα, στα σχήματα και στις δομές των έργων της, δομές που δεν περιορίζονται από γραμμές, σχολές, τεχνικές και τεχνοτροπίες. Είναι μοναδικές, όπως οι ψυχές των ανθρώπων που αγγίζουν το έργο. Σαν ένας τέτοιος άνθρωπος, θα ήθελα να μιλήσω γι΄αυτό που νιώθω, μπαίνοντας μέσα στα σχήματα των έργων της. Ακόμα και η αυτοπροσωπογραφία της, είναι αόρατη, ασχημάτιστη, χωρίς φόρμα και κανόνες, που θα έπρεπε κανονικά να έχει ένας πίνακας. Πώς είναι τα μαλλιά της;  Φωτιά περιρρέουσα. Πρόσωπο, πίσω από υγρό τζάμι. Η ζωγράφος σε αφήνει να βάλεις ό,τι χαρακτηριστικά θέλεις. Πράσινα, καφέ, σταχτιά μάτια, γιατί δεν την ενδιαφέρει το χρώμα, αλλά η καθαρότητα της ματιάς, που είναι βαθιά μέσα μας, στα

Η Γκέμμα  του Δημήτρη Λιαντίνη στο θέατρο Φιλοσοφικός στοχασμός σε θεατρική μορφή   Μ ε ένα νέο σπουδαίο φιλοσοφικό κείμενο την  Γκέμμα του Λιαντίνη  επανέρχεται ο σκηνοθέτης  Πάνος Αγγελόπουλος και κάνει πρεμιέρα  στο θέατρο Βρετάνια, 20 Απριλίου 2018 .   Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Νίκος Καλογερόπουλος, Κατερίνα Διδασκάλου, Βασίλης Παλαιολόγος, Βίκυ Μαραγκάκη, Κρυσταλλία Κεφαλούδη, Δανάη Λουκάκη, Μιχαήλ Γιαννικάκης. Μια παράσταση υπαρξιακού προσδιορισμού του ανθρώπου στη σύνολη ρότα της αρχής και του τέλους του. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της  Ασκητικής  του  Ν. Καζαντζάκη   ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος επιστρέφει με ένα σύγχρονο πολυσυζητημένο έργο σπάνιου φιλοσοφικού προβληματισμού και υψηλής γλωσσικής εκφραστικής διεκδίκησης. Το σπουδαίο έργο του σύγχρονου ποιητή φιλόσοφου Λιαντίνη συμπυκνώνει φιλοσοφία και ποίηση σε μορφή πρόζα. Έργο καθαρής φιλοσοφικής σκέψης σε ελεύθερο ρυθμό βιώματος και φαντασίας με χαρακτηριστικό την αναγνωρίσιμη καλλιτεχνική γ

IBAN MAΡΤΟΣ ΕΡΓΟ - ΑΚΤΑΙΩΝ 1800 ΓΚΑΛΕΡΙ ΤΡΕΤΙΑΚΟΦ - ΜΟΣΧΑ ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΟΦΙΑ ΛΟΥΚΑ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Ιβάν Μάρτος . Ένας επιφανής Ρώσος γλύπτης μας μαθαίνει την ελληνική μυθιστορία.  Το ορειχάλκινο άγαλμα " ΑΚΤΑΙΩΝ ", δημιουργημένο το 1800 κοσμεί την Γκαλερί Τρετγιακόφ στη Μόσχα.  Ποιός όμως είναι ο Ακταίων; Γιός του Αρισταίου και της Αυτονόης , κόρης του Κάδμου, βασιλιά της Θήβας. Μάνα - αυτονόηση. Πατέρας - άριστος.  Ανάμεσα σε αυτά τα δύο στοιχεία που γέννησαν τον Ακταίωνα, υπάρχει το Μέτρον. Για να είσαι Άριστος, πρέπει να διαχειριστείς το Μέτρον, το αυτονόητο, δηλαδή, να μην περνάς τα σύνορα της υπερβολής. Το μικρό παιδί είχε συνετό δάσκαλο, τον Κένταυρο Χείλωνα. Σχολείο του; Η φύση του Πηλίου. Μία ομορφιά χωρίς μέτρο, αλλά οριοθετημένη με τα συμπαντικά μέτρα των κοσμικών δυνάμεων. Και ανάμεσα σε αυτά τα δάση, η Άρτεμις προστάτιδα. Κανένα βλέμμα ανθρώπου δεν αγγίζει τον Θεό. Μπορείς να τον βλέπεις κατάματα, μπορείς να συνομιλείς μαζί του, αλλά δεν μπορείς

Το θέατρο "Κνωσσός" στην οδό Κνωσσού στην Αθήνα Λάμπρος Τσάγκας  (Θέατρο Κνωσός) Αλληλεγγύη μέσα στην κρίση """Στο Θέατρο Κνωσός για την παράσταση «Ο Πίθηκος» θα έχουν ελεύθερη είσοδο οι πάντες, Έλληνες, μετανάστες και πρόσφυγες. Ο καθένας θα προσέρχεται στο ταμείο του Θεάτρου και θα ζητά απλώς τη θέση του δίχως περαιτέρω επεξηγήσεις.""" ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ Το «Θέατρο Κνωσός» με το νέο έτος ξαφνιάζει ευχάριστα τους φίλους του πολιτισμού. Θέτει σε άμεση εφαρμογή, ένα πρωτότυπο, ρηξικέλ ευθο και ανατρεπτικό εγχείρημα, με στόχο να αναβαθμίσει τα πολιτισμικά δρώμενα της χώρας μας. Ο σκηνοθέτης Γιώργος Ρεμούνδος ιδρύει το «Θέατρο των Φτωχών» αποκλειστικά και μόνο για την παράσταση «Ο Πίθηκος» του Φρανς Κάφκα, με τη συνεργασία του ηθοποιού Λάμπρου Τσάγκα και συνεργατών του «Θεάτρου Κνωσός». Το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφράσει, διασκευάσει και σκηνοθετήσει ο Γιώργος Ρεμούνδος με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Τσάγκα. Το «Θέατρο των Φτωχών» σκοπεύ

                                                           Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Ένα θέμα βγαλμένο από την δημοτική μας παράδοση, στη γραφή και στη μουσική του Μίκη. Ποιός είναι ο νεκρός αδερφός; Ποιητές και λογοτέχνες, όπως ο Κλεάνθης Μιχαηλίδης (Αργύρης Εφταλιώτης), Φώτος Πολίτης και Ζαχαρίας Παπαντωνίου, εμπνέονται από τον νεκρό αδερφό, δεν αγγίζουν όμως την διαφορετική κραυγή της μάνας για τον νεκρό γιό της. Ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει την διαφορά, γιατί είναι ο ίδιος στο ρόλο του νεκρού αδερφού, ένας αδερφός που είναι και πόνος και θλίψη και οργή για δικαίωση. Έργο – σταθμός. Ο Μίκης έχει βιώσει τον Eμφύλιο σπαραγμό και δημιουργεί ναό εξιλέωσης. Όχι για τον ίδιο, αλλά για τη μάνα του, την Ελλάδα. Το έργο ξεκινάει χωρίς στίχους, μόνο με μουσική στην εισαγωγή. Δοξαστικό. Πώς είναι δυνατόν πριν αρχίσει το έργο, να δημιουργείς Δοξαστικό;                                                                                    Πώς είναι δυνατόν χωρίς να δοξάσεις πρώτα την Αθηνά