ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Κ. Τσάιμου Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Ε.Μ.Π. Α. Φραγκίσκος Ομότιμος Καθηγητής του Ε.Μ.Π. Η ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ για το Αρχαίο Λαύριο είναι πλούσια. Από τον περασμένοαιώνα μέχρι στις μέρες μας η αρχαία μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα στην περιοχή, αποτέλεσε και αποτελεί πόλους έλξης για ανασκαφές στιςαρχαίες στοές, στα μηχανήματα εμπλουτισμού, στα καμίνια και σ’ όλα τα απομεινάρια που συνδέονται με τα μεταλλεία Λαυρίου. Οι ανασκαφές αναδεικνύουν μια άγνωστη βουβή τεχνολογία που η αξία τηςάρχισε να φαίνεται με τις ερμηνείες της λειτουργίας των ευρημάτων. Και οι ερμηνείες είναι πολλές, περισσότερο ή λιγότερο αληθοφανείς, αρκετές φορές διαφορετικές και συγκρουόμενες μεταξύ τους.΄Εχουν γραφτεί πολλά. Εξέχουσα θέσηέχουν το Le Laurium του Α. Κορδέλλα και το Αρχαίο Λαύριο του Κ. Κονοφάγου. Ανεξάρτητα από την ορθότητα της όποιας ερμηνείας, όλες καταδεικνύουν τηνυψηλή στάθμη του αρχαίου τεχνικού πνεύματος. Πέρα όμως από τις γραφές, που παραμένουν στον περιορισμένο χώρο των ειδικ

Νίκος Εγγονόπουλος : Θησέας και Μινώταυρος . Ο κηρυκειοκράτης ασάλευτος κοιτά τα βράχια του Σουνίου. Ιερή αναμονή; Ποιος είπε ότι οι θεοί γνωρίζουν τα πάντα; Άλλωστε το παιχνίδι έχει όρια για όλους. Ο χωροχρόνος θέτει τους κανόνες και το Χρέος. Ναι, το χρέος είναι ο απέναντι ορίζοντας, η μάχη με το άγνωστο, η βαθμίδα των θεών. Ο αμφιφανής Πήγασος καθαρίζει με το φτερούγισμά του τον Αττικό ουρανό και η ταχύτητα του αέρα προδίδεται από το  θρόϊσμα των φύλλων, κάτω στον μεγάλο ελαιώνα. Ο λιόκαμπος ταξιδεύεται από τα χρώματα της μέρας κάτω από το ράθυμο βλέμμα του ήλιου, χωρίς τις Δρυάδες να περιπλέκουν με χρησμούς την καθημερινότητα των ανθρώπων. Ακόμα ασάλευτος σαν τα βράχια που χαϊδεύει το βλέμμα του. Αναζητά τον νικητή Θησέα. Ποιός να του έλεγε ότι καθυστερεί την επιστροφή του για ένα πιάτο ζεστή φασολάδα; Ο Μινώταυρος δεν είναι τίποτα μπροστά στην πείνα κι ας είσαι μύστης ιδεών. Να τι δεν ξέρουν οι θεοί, τα παιχνίδια της ύλης, τα παιχνίδια της ανάγκης. Δεν

ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΤΖΑΣ                            ΄΄Εγώ εδώ κι η Ελλάδα εκεί, να πέφτει από μπαλκόνια.΄΄                                       Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,                     αποσκευές και φυλακή, σε πλοία και βαγόνια.                     Της μετανάστευσης σκιά, Σικάγο, Βερολίνο,                     με δυο τσιγάρα δανεικά και κλάμα από κλαρίνο.                     Ό,τι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,                     σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.                     Ό,τι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,                     εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο..                     Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,                     εγώ εδώ κι η Ελλάδα εκεί, να πέφτει από μπαλκόνια.                     Φωτογραφία μιας ζωής, στη μέση στο σαλόνι,                     σαν τους φυγάδες που κανείς ποτέ τους δε γλιτώνει..                     Ό,τι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,                     σκόνη και στάχτ

ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΛΟΥΚΑ Τους υποτίμησε ο Ναπολέοντας, κατέληξε εξόριστος στην Αγία Ελένη. Τους αγνόησε ο Χίτλερ, αυτοκτόνησε αφού είδε την κόκκινη σημαία της ΕΣΣΔ στο Βερολίνο Η Αμερική θέλησε να τους αφανίσει, στήνοντας την περεστρόϊκα και με μόλις ένα υποβρύχιο, η Ρωσία απειλεί τώρα όλες τις δυτικές ακτές της Αμερικής. ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ Ο Γιάννης Θεοδωράκης γράφοντας το γνωστό ποίημα "Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια", γίνεται ο ποιητής της Αποκάλυψης και ο Μίκης Θεοδωράκης με την μουσική του ξαναζεσταίνει τις ψυχές των ανθρώπων με μο υσικές του Σιβηρικού χειμώνα. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Στήσανε Γιόμ Κιπούρ, στήσανε Κύπρο, στήσανε Περσικό, στήσανε Πλατεία Ταχρίρ, στήσανε Λιβύη, τα βάλανε με τους Αλεβίτες, στήσανε τη Συρία ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΕΣ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ Μα μέσα σε όλο αυτό τον θόρυβο, ήρθε το απρόβλεπτο γεγονός : Ξυπνήσανε την αρκούδα από την χειμερία της νάρκη, μία αρκούδα που έτυχε να την ερωτευτεί ένας κινέζικος δράκος. ΤΑ ΖΩΓΡΑΦ

Αφιερωμένο στη μάχη της Σπερχειάδος, 15.5.1943 Bαρύ το βήμα και ο χειμώνας με το σουγιαδάκι της μπόρας χαράζει το σκοτεινό του χρώμα στου πλάτανου το φύλλο Βαρύ το βήμα Άκου ...  άκου ... πώς τρίζουν τα χαμόκλαδα καθώς πατάνε πάνω τους αργοκίνητα σύννεφα Πολύ βροχή και πώς θ' αντέξει το πανωφόρι μου αιώνων καταιγίδες Τώρα τα γεφύρια στήνουν χορό στα άγρια νερά της ακροποταμιάς και οι πέτρες που κυλούν απ' τους χειμάρρους της μνήμης πληγώνουν τα πέλματά τους Βαρύ βήμα, βαρύς χειμώνας και ποιός θα αντέξει την οργή του χρόνου; Γερνάω, μα οι ανοιξιάτικες φωνές στης Σπερχειάδος το γιοφύρι στήνουν γιορτή να στεφανώσουνε τους έξι Ποιός τώρα θα αντέξει αόρατους εχθρούς να πολεμά; Βαρύ το βήμα και η Μακρακώμη ένας κόμβος στην ιστορία μου Ασέλωτα άλογα χλιμιντρίζουν γι' αυτούς που χάθηκαν μες τα φαράγγια των Αγράφων Έλα απόψε κι άναψε τη φωτιά της νιότης μου να κάψω πάνω της το πανωφόρι του χιονιού γιατί στου Μαγιού την πέτρα βρύα δεν φυτρώνουν μονάχα όσοι αντέχουνε χαράζουν ι

Aχαιμενίδων τρόποι σε πλάνεψαν εσένα, τον συνασπισμένο για τη Νίκη Μέτρησε περισσότερο ο χρυσός από το βάρος της Ιστορίας Χαλκός δικαστής και μένος Εδώ δεν συγχωρείται η προδοσία Τί κι αν στις Πλαταιές το όνομά σου έγραψες; Δικός σου ο ζυγός, δικιά σου και η κρίση Πώς θα γυρίσεις πίσω; Φορώντας Μηδικό μανδύα και στο κεφάλι στεφάνι δάφνης από τις Πλαταιές, πίσω δεν μπορείς να γυρίσεις Φαίνεται πως δεν διδάχτηκες τίποτα από τους αιώνες... Οι πέτρες κρατάνε χαραγμένη Ιστορία και ο λαός μνήμη δικαίου Θεανώ, ο γιός σου επέστρεψε και όπως ορίζει το Χρέος πρώτη τον λίθο βάλε στο Ναό Ο Παυσανίας νεκρός είναι εδώ νεκρός είναι, από τη στιγμή που μήδισε Οι αιώνες αλλάζουν, μα ο Παυσανίας θα πεθαίνει πάντα από το χέρι της Ελληνίδας μάνας του ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

Η ΜΠΟΡΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ''ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΜΕΙΣ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΠΑΡΩΝ ΣΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ'' Χάθηκα ανάμεσα στα αστικά δρομολόγια της καθημερινότητας πίσω απ' τα χρώματα πολύχρωμων αφισών σε δρόμους με ένδοξα ονόματα Χάθηκα πίσω από καπνούς φουγάρων ... ταξιδιάρικων πλοίων Μέσα στις κραυγές αχόρταγων γλάρων σε συνθήματα συγκεντρώσεων Χάθηκα ακολουθώντας τα όνειρα μιας άνοιξης χωρίς άρωμα καλοκαιριού Χάθηκα ένα Σεπτέμβρη που οι σταγόνες του έπαιζαν στα ρείθρα με αλήτικα σπουργίτια Χάθηκα παλεύοντας το βάρος του χειμώνα και έτσι ... εύκολα στην παλαίστρα με βρήκε η Άνοιξη Και νά'μαι πάλι ανάμεσα στα χελιδόνια της αμφισβήτησης των μαύρων σύννεφων ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

Πέτρα στεγνή στης νύχτας την αγωνία Χωρίς τα ιόχρωμα ανθάκια του φασκόμηλου πως να ευωδιάσει ετούτο το σκοτάδι; Ο ήλιος σε σκοτώνει πάντα στις Αμύκλες και ΄γω στα χέρια μου δεν έχω μιά χούφτα χώμα να κρύψω τον βολβό σου. Φαρέτρα μνήμη κρατώ στο Κάστρο της Λαμίας και σημαδεύω τις σταγόνες του Σεπτέμβρη. Έτσι γιά να μάθεις και ΄συ πως η ανομβρία σκάει τα χείλη της αγάπης στην έρημο των αναμνήσεων. Πέτρα στεγνή στην τσέπη μου. Θα χαράξω πάνω της με το σουγιαδάκι του ονείρου ένα τεράστιο άλφα κραυγή μιάς αγωνίας αποχής απο ψεύτικες ελπίδες σπαρμένες σε στεγνό χωράφι. Γιατί εγώ είμαι η φωτιά εγώ είμαι  το νερό εγώ και ο καπνός σαν σμίγουνε τα δυό τους. Ο ήλιος σε σκοτώνει πάντα  στις Αμύκλες Έρχομαι.......... Δεν φέρνω χώμα στον βολβό σου Απόψε θα χαράξω την πέτρα που μου χάρισες κ΄έχω μιά θάλασσα μπροστά να ταξιδέψω Οι νύχτες δεν υγραίνονται με δάκρυα αλλά με τον ιδρώτα  αγωνίας της πέτρας καθώς ο χρόνος την χαράζει με λάθος όνειρο. Tώρα ξέρεις τα πάντα σβήσε και την θάλασσα με το σφουγγ