Ο ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕE



ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΜΠΛΕΤΑ


Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί και πρέπει να εξασφαλίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη στη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, διατηρώντας απαράβατα τις κόκκινες γραμμές που έχει θέσει.
 Η Ε.Ε. διαθέτει έναν ξεπερασμένο κώδικα επικοινωνίας και συμπεριφοράς τον οποίο προσπαθεί να επιβάλλει στα κράτη-μέλη, σε έναν αγώνα εδραίωσης μιας αμφισβητούμενης εξουσίας που ακουμπάει στην λεηλάτηση των εισοδημάτων των φτωχότερων τάξεων. Σύμμαχοί τους σε αυτήν την προσπάθεια, αποτελούν οι πολιτικές και οικονομικές τάξεις που τρέφονται από την ανακατανομή των εισοδημάτων των πολλών.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ Ή ΡΗΞΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΛΑΟΥ;

Και αυτό δεν αποτελεί δυστυχώς ζήτημα συμβολισμών, αλλά μιας σαθρής ουσίας,     πάνω στην οποία οικοδομήθηκε όλο το Ευρωπαικό εγχείρημα.
Εκεί σκοντάφτουν και οι διαπραγματεύσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης με την ΕΕ.
Οι διαπραγματεύσεις δεν θα έπρεπε να αποτελούν ένα παιχνίδι διπλωματίας, αντιστοιχισμένο σε φίλους και αντιπάλους, αλλά μια σοβαρή προσέγγιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η ΕΕ, προκειμένου να σταθεί στα πόδια της.
Είναι λάθος προσέγγιση να θεωρούμε, ότι η Ελλάδα σε αυτή τη συγκυρία χρειάζεται περισσότερους φίλους και λιγότερους αντιπάλους, αποκτημένους από την δουλοπρεπικής της συμπεριφορά.


Διονύσιος Σολωμός
Μοναχή
το δρόμο επήρες και ξανάρθες μοναχή. Δεν είν΄εύκολες οι θύρες, αν η χρεία τες κουρταλεί.
Πραγματικοί φίλοι είναι εκείνοι, που όχι μόνο μπορούν να αναγνωρίσουν τα προβλήματα της Ελλάδας σήμερα, αλλά και να πάρουν θέση υπέρ δικαίου.
Πραγματικοί αντίπαλοι είναι εκείνοι που υπερασπίζονται τις πολιτικές που προηγουμένως έχουν μελετήσει καλά. Δυστυχώς σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν ούτε πραγματικοί φίλοι, ούτε πραγματικοί αντίπαλοι, διότι εάν συνέβαινε αυτό οι διαπραγματεύσεις θα είχαν ήδη ολοκληρωθεί με επιτυχία, όχι μόνο προς όφελος της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της ΕΕ.
Αυτό καθιστά αυτόματα τις διαπραγματεύσεις άνισες και την υιοθέτηση αθέμιτων μέσων παγιωμένη τακτική, όπως προκύπτει εξάλλου και από την τρέχουσα πραγματικότητα.
Ως δράση -αντίδραση τα αντανακλαστικά της κοινωνίας αυξάνουν την αντίσταση της, με ταχύτητα που μπορεί να προκαλέσει πολλά ατυχήματα στο δρόμο προς την τεκμηρίωση του «εφικτού» που φαίνεται να αποτελεί και το στρατηγικό επιχείρημα της παρωχημένης πολιτικής σέχτας, που ηγείται σήμερα στην ΕΕ, αλλά διαθέτει και θυγατρικές στα κατά τόπους κράτη-μελη.
                                                             
Τα προβλήματα της Ελλάδας δεν αφορούν μόνο εκείνη, αλλά και όλες τις χώρες που υποβαστάζονται να λειτουργήσουν, προκειμένου να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα σύστημα που μειονεκτεί από πλευράς αποτελεσματικής διαχείρισης των κρίσεων.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Η φτώχεια , η ανεργία, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών και η λεηλάτηση του εθνικού πλούτου, έχουν αντικαταστήσει σήμερα τις σημαίες στα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ, ως και αποτελούν πια τα εθνικά σύμβολα της Ευρωπαικής οικογένειας. Αν αυτό από μόνο του δεν αποτελεί κίνητρο για να αλλάξει συνολικά η Ευρωπαική πολιτική, τι μπορούν να σου κάνουν τα στημένα παιχνίδια διπλωματίας παρά να μπλοφάρουν εις βάρος σου…
Όσο για την «πολυφωνία» της αριστεράς, ή της πατριωτικής λαικής δεξιάς, που για μερικούς τείνει να αποπροσανατολίσει το παιχνίδι, ίσως αποτελεί την μόνη ελπίδα για να ισορροπήσουμε επιτέλους ανάμεσα σε αυτά που κατέχουμε και σε αυτά που θα έπρεπε να κατέχουμε και αποτελεί έτσι και την ασφαλιστική δικλείδα, προκειμένου να μην μετατραπεί και αυτή Κυβερνητική εξουσία σε παραεξουσία…

Σχόλια

  1. Πάνω στο άρθρο της συναγωνίστριας Παναγιώτας Μπλέτα θα ήθελα να εκθέσω κάποιες δικές μου σκέψεις, ώστε αυτό να γίνει αφορμή διαλόγου.
    Πέρα από την ερώτηση τί εννοούμε Αριστερά σήμερα, θέτω τον προβληματισμό αν η σημερινή κυβέρνηση θα πρέπει να διαπραγματεύεται ή να έρθει σε ρήξη με το ευρωπαϊκό τραπεζικό κατεστημένο.
    Στην αναφορά ότι η κυβέρνηση έχει θέσει κόκκινες γραμμές ίσως η ίδια η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει ανοικτό διάλογο και ενημέρωση στον λαό. Άλλωστε είναι θέση της Αριστεράς το άρθρο 1 του Συντάγματος, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό. Πότε θα το εφαρμόσει αυτό; Και πότε θα αφήσει την τάση πυραμιδικής εξουσίας, καθιστώντας τον λαό απλό παρατηρητή; Στο άρθρο αναφέρεται ότι : "Η Ε.Ε. διαθέτει έναν ξεπερασμένο κώδικα επικοινωνίας και συμπεριφοράς τον οποίο προσπαθεί να επιβάλλει στα κράτη-μέλη, σε έναν αγώνα εδραίωσης μιας αμφισβητούμενης εξουσίας".
    Και ρωτώ: είναι άλλο πράγμα η ευρωπαϊκή ένωση και άλλο τα κράτη που την αποτελούν;
    Ποιός κορμός της ΕΕ ασκεί εξουσία απέναντι στα κράτη που τον αποτελούν;
    Μήπως θα πρέπει να διαλυθεί αυτός ο κορμός στα εξ ών συνετέθη, γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι πέρα από τα κράτη-έθνη που αποτελούν την ΕΕ η μεγάλη εξουσία είναι οι παγκοσμιοποιημένες τράπεζες, που ζουν στην καρδιά της ένωσης και τα ελάχιστα κράτη-προπομποί, που είναι συνυφασμένα με την παγκόσμια τάξη διακυβέρνησης. Μία τάξη που θέλει να έχει κράτη και όχι εθνικές κυβερνήσεις κρατών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο άρθρο επίσης αναφέρεται :
    ''Είναι λάθος προσέγγιση να θεωρούμε, ότι η Ελλάδα σε αυτή τη συγκυρία χρειάζεται περισσότερους φίλους και λιγότερους αντιπάλους, αποκτημένους από την δουλοπρεπικής της συμπεριφορά".
    Και γεννάται το ερώτημα: πότε η Ελλάδα είχε πραγματικούς συμμάχους;
    Εδώ δεν χρειάζεται καμία απάντηση, γιατί ήδη την έχει δώσει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός :
    ''Μοναχή το δρόμο επήρες και ξανάρθες μοναχή. Δεν είν΄εύκολες οι θύρες, αν η χρεία τες κουρταλεί.''
    Η δουλοπρεπής συμπεριφορά της Ελλάδος, μήπως προέρχεται από όλες της κυβερνήσεις που έχουν εκλεγεί; Και μήπως ο φίλοι μας χρόνια τώρα ορέγονται και απολαμβάνουν τον εθνικό μας πλούτο, που χρόνια τώρα τον παραχωρούμε στους άσπονδους φίλους άνευ όρων;
    Στο άρθρο επίσης αναφέρεται :''Η φτώχεια , η ανεργία, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών και η λεηλάτηση του εθνικού πλούτου, έχουν αντικαταστήσει σήμερα τις σημαίες στα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ''
    Κάτω από αυτό το δόγμα, δεν είναι υποτέλεια η διαπραγμάτευση;
    Και ποιά κυβέρνηση διαπραγματεύεται, όταν η επιτροπή οικονομικού ελέγχου που οργανώθηκε από την κυβέρνηση, αναιρέθηκε η ύπαρξή της με την δήλωση του υπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, ότι το χρέος είναι νόμιμο.
    Τελικά, μήπως θα πρέπει να επανέλθουμε στην πρώτη ερώτηση που θέτω τί είναι Αριστερά, ποιοί κυβερνούν σήμερα και αν είναι καιρός ο λαός να αναλάβει την αυτοδιαχείριση του κράτους. Γιατί είναι ο μόνος δρόμος να σταματήσει το ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΤΗΣ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..αν πράγματι η ελληνική πλευρά δείξει την αποφασιστικότητα που απαιτεί η λογική και η νομιμότητα, αρνούμενη να πληρώσει την επόμενη δόση, τότε μέχρι κι ο παγερός κακός κύριος του σήριαλ, που μας κουνάει το δάχτυλο καθισμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο, θα σηκωθεί να τρέχει και να μην φτάνει...http://my-pillow-book.blogspot.gr/2015/04/wise-guys.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ζήτημα θεωρώ κύριε Raskolnick ότι είναι πιό βαθύ. Οικονομικός έλεγχος σε βάθος, χωρίς ημερομηνιακούς φραγμούς, τουλάχιστον από το '81 και άμεση ρήξη με τον παγκοσμιοποιημένο τραπεζικό Αρμαγεδδώνα που κατοικοεδρεύει στις Βρυξέλλες, έχοντας ως εξοχική κατοικία την γερμανική επικράτεια.
    Το ζήτημα δεν είναι ο Σόϊμπλε ούτε οι υπάλληλοι της νέας τάξης πραγμάτων αλλά η ίδια η νέα τάξη πραγμάτων.
    Για πρώτη φορά Αριστερά; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
    Ειδάλλως, το Μάαστριχτ έχει πολλά ποδάρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΑΙΣΧΎΛΟΣ- ΛΟΥΚΑΣ ΘΑΝΟΣ ....ΠΕΡΣΕΣ