ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΗΣΕΑ

Νίκος Εγγονόπουλος : Θησέας και Μινώταυρος .

Ο κηρυκειοκράτης ασάλευτος κοιτά τα βράχια του Σουνίου. Ιερή αναμονή; Ποιος είπε ότι οι θεοί γνωρίζουν τα πάντα;
Άλλωστε το παιχνίδι έχει όρια για όλους. Ο χωροχρόνος θέτει τους κανόνες και το Χρέος.
Ναι, το χρέος είναι ο απέναντι ορίζοντας, η μάχη με το άγνωστο, η βαθμίδα των θεών.
Ο αμφιφανής Πήγασος καθαρίζει με το φτερούγισμά του τον Αττικό ουρανό και η ταχύτητα του αέρα προδίδεται από το  θρόϊσμα των φύλλων, κάτω στον μεγάλο ελαιώνα.
Ο λιόκαμπος ταξιδεύεται από τα χρώματα της μέρας κάτω από το ράθυμο βλέμμα του ήλιου, χωρίς τις Δρυάδες να περιπλέκουν με χρησμούς την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Ακόμα ασάλευτος σαν τα βράχια που χαϊδεύει το βλέμμα του. Αναζητά τον νικητή Θησέα. Ποιός να του έλεγε ότι καθυστερεί την επιστροφή του για ένα πιάτο ζεστή φασολάδα; Ο Μινώταυρος δεν είναι τίποτα μπροστά στην πείνα κι ας είσαι μύστης ιδεών. Να τι δεν ξέρουν οι θεοί, τα παιχνίδια της ύλης, τα παιχνίδια της ανάγκης.
Δεν πειράζει, ας παραμείνει λίγο ακόμη ασάλευτος.
 Τα νέα δεν χρειάζονται θεούς, είτε το θες είτε δεν το θες έχουν δικιά τους τροχιά.
 Ο Θησέας σε λίγο θα χορτάσει την πείνα του. Μόλις και πάλι ξεκινήσει για την Αθήνα, μια άλλη πείνα θα ξυπνήσει μέσα του.H πείνα της εξουσίας Τι κι αν είναι ήρωας; Η ζυγαριά θα το ζυγίσει, η ζυγαριά του χρόνου και της Ιστορίας.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ