ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ ΑΠ' ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΦΟΛΟΥ

Ουράνιες σπείρες ανακάτευαν το καλοκαιρινό αγέρι φιλτραρισμένο στην αρμύρα της θάλασσας. Οι ουράνιες εξισώσεις δεν γράφονται στα μάτια των θνητών.

p = m / v

Άλλωστε με τη γένεση του Έρωτα αποδέχεσαι και το θάνατο.

Η αιωνιότητα αρχέγονο ερωτηματικό. Σαράκι που αποσαθρώνει την έννοια της ύλης.

Ο σταυρός του Α Ζ Ω Θ, παιχνίδι στα χέρια του Κούνρατ, διαιωνίζει τη μυστικιστική τάση του νεοφώτιστου αλχημιστή. Ο άχρονος νους αναζητά την αιωνιότητα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Οδοιπόρος ονειροβάτης στο παιχνίδι της κατανόησης του κόσμου.

Κι αλήθεια, ποιό είναι το πραγματικό κόσμημα στην απεραντοσύνη του χάους;

Ο πριν την έκρηξη κόσμος, η μεγάλη στιγμή της έκρηξης ή ο μετά την έκρηξη κόσμος;

Στα χέρια μου κρατώ μια χούφτα άμμο, τη βυθίζω απαλά στην αγκαλιά της θάλασσας. Καλοκαιρινό παιχνίδισμα με το κύμα και η αυθόρμητη ερώτηση: Κρατάω τίποτα; Μου ανήκει κάτι;

Α – Ω Αρχή και Τέλος.

Ζ- Θ Ζωή και Θάνατος

Ομόκεντροι κύκλοι ύλης και αντι-ύλης. Η Εννεάδα πολλαπλασιάζει τον εαυτό της και ταυτόχρονα τον διαιρεί. Όμηρος παρατηρητής αναζητάς με τα μάτια της ψυχής το θείο δράμα ή το θείο παιχνίδι. Ο Φρειδερίκος σε γεύμα με την ιέρεια της τρέλας αναζητά τους δρόμους της αλήθειας μα χάνεται στο δαίδαλο του νου.

Η κόρη της Πασιφάης δεν έχει να δώσει σε αυτόν άλλο μίτο. Άλλωστε πριν από χρόνια είχε παντρευτεί το θεό της μέθης. Το μόνο που απλόχερα θα χάριζε σε όλους τους θνητούς είναι η ιερή μέθη της τρέλας και του θανάτου.

Ο Κύνας φυλάει καλά τα στενά περάσματα της νύχτας. 56 μοίρες βορεινά και ενενήντα μοίρες νότια, ορατό το φωτεινό του αλύχτισμα. Και ο Σείριος, το κλειδί για την πόρτα του ουράνιου μυστηρίου.

Κρατάω τίποτα στα χέρια μου;

Ανασαίνω το κίτρινο φως της Σελήνης και θολώνει ο νους. Σα να ρουφώ θειάφι από τις αναθυμιάσεις ηφαιστείου.

Τρωγλοδύτης βλέμμα, τι αστείο, αναζητά το φως στις σκοτεινές σπηλαιώσεις του νου. Κι ο χαρτογράφος των άστρων μυθιστορεί την Αλμαγέστη στα εγγόνια του.

Υγρό ασήμι στα χέρια μου, καταγράφει τη θερμοκρασία της αντοχής μου. Τετραγράμματος Εσταυρωμένος ψιθυρίζει μυστικά στους μυημένους την αναγκαιότητα του θανάτου.

Τρεις φορές θα χτυπήσω την πόρτα του Σύμπαντος. Τρεις μυστικοί χτύποι και είναι σίγουρο πως δεν θα μ' ανοίξει κανείς. Ποιος ασχολείται με τα θεϊκά παιχνίδια την ώρα που κάνουν συμπόσιο οι μέγιστες δυνάμεις του Σύμπαντος.

Τολμώ και κλέβω τον ιερό σκύλο για να σεργιανίσω τους άχρονους τόπους του μυστηρίου. Κανείς δεν μου είπε πως τούτος ο σκύλος είναι οδηγός τυφλών.

Τι είδα; Τι γνωρίζω, τι μέλλει για μένα ο χρόνος; Μια κούπα κρασί απ' το κελάρι του Φόλου κερασμένη απ' τα χέρια της Αριάδνης.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ