ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Αλιόνα Αγκλέγεβα Μεταξύ 1995 και 2007 ο αριθμός των θέσεων εργασίας στην Ισπανία, όπως φαίνεται, ήταν μεγαλύτερος από ο,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ωστόσο, η στασιμότητα-μείωση των μισθών έσπασαν αυτή την λαμπερή εικόνα, την οποία προσπαθούσε να δημιουργήσει για την ισπανική κοινωνία η άρχουσα ελίτ - "και τις πραγματικές δυνατότητες να επιτύχουν περισσότερη προσωπική επιτυχία", στη χώρα, καθώς και σε όλο τον κόσμο. Οι ασύμφωνα διογκωμένες τιμές των ακινήτων, που παρόλο ότι το 85% των Ισπανών έχουν ιδιωτικές κατοικίες, λόγω του "φθηνών" και μακροπρόθεσμων τραπεζικών δανείων, έγινε με τον χρόνο μια συλλογική ψευδαίσθηση της σταθερότητας (σε σύγκριση με την δεκαετία 90.) και άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία. Για τους νέους στην Ισπανία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό ανεργίας, οι θέσεις εργασίας στην πραγματικότητα ήταν σχεδόν δυσδιάκριτες, με μια  κατακερματισμένη απασχόληση (20% και 50%, αντίστοιχα). Και στις 15 Μαΐου του

Αλιόνα Αγκλέγεβα Ευρωπαίοι διανοούμενοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ειδικοί, αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι οι διαμορφωτές των ευρωπαϊκών αξιών, ανησυχούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλα τα μέρη του κόσμου, καταδικάζουν κάθε εκδήλωση ρατσισμού, εθνικισμού και αυταρχισμού, αλλά είναι εγκληματικά αδιάφοροι για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη. Η ταινία του Γάλλου κινηματογραφιστή Ρ. Moreira απογύμνωσε και διευκρίνισε τη θέση αυτών των ανθρώπων. Άμεση καταδίκη του συγγραφέα της ταινίας γιατί εκφράζει τη θέση του και δεν είναι παρόμοια με την δικιά τους κατά την εκτίμηση της κατάστασης στην Ουκρανία, έχει γίνει, "ο προπαγανδιστής του Κρεμλίνου", καταδικάστηκε για επαγγελματική ανεπάρκεια, για πνευματική οκνηρία, επειδή έβαλε τα πράγματα στην θέση τους . Αν μιλούσαμε για μια στοιχειώδη ζήλια για την επιτυχία του συναδέλφου τους (ο οποίος κέρδισε την προσοχή σε ένα μεγάλο ακροατήριο), θα ήταν δυνατόν να τον χλευάζουν για το ήθος του μεταξύ των δημοσιογράφων. Ως ένα απλοπο

Молюсь за Россию  "Προσεύχομαι για την Ρωσία" ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΛΟΥΚΑ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΡΩΣΙΚΗΣ Η παρουσία του Προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αναστάσιμη Ακολουθία, έχει πολλά μηνύματα. Δεν είναι μία απλή παρουσία διεκδίκησης ψήφων από το εκκλησίασμα. Από το 1917 στην Ρωσία η θρησκεία μπαίνει στο στόχαστρο. Αλλά ποιός μπορεί να τα βάλει με την δύναμη της πίστης; Η επανάσταση στην Ρωσία μεγάλωνε και μαζί της μεγάλωνε και η πίστη στον Παντοκράτορα Θεό. Τα Σοβιέτ μεγαλουργούν, "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού". Αλλά κάποιες γιαγιάδες, οι αγαπημένες "μπάμπουσκες" της Ρωσίας, έχουν μεγαλύτερη δύναμη στη βάση της οικογένειας από τα Σοβιέτ.Κάτω από τις λευκοκέντητες μαντήλες τους, κρύβουν μιάν απέραντη αγάπη απέναντι στον Θεάνθρωπο. Διανύουν χιλιόμετρα μέσα στην παγωμένη Ρωσία και σε τόπους μυστικούς τελούν τους γάμους των παιδιών τους. Και όταν έρθουν τα εγγόνια, τα παίρνουν αγκαλιά σε μικρή ηλικία, για να μην θυμούνται και προδώσουν άθελά τους και τα

Υλικό ετοίμασε η ομάδα "Νότιο-Ανατολικό αστέρι " Στη σύγχρονη Ουκρανική ιστορία υπάρχουν ημερομηνίες στις οποίες θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή περισσότερο από μια δεκαετία. Στα γεγονότα στις 2 Μαΐου του 2014 στην Οδησσό σημειώνονται τραγωδία, φαυλότητα και υποκρισία. Τραγωδία για εκείνους που έπεσαν θύματα του πλήθους των εξαγριωμένων εθνικιστών, υποκινούμενων από τους πολιτικούς του Κιέβου. Η ευτέλεια των προβοκατόρων που έκαναν την βρώμικη δουλειά, γρήγορα εξαφανίστηκαν από τις ειδήσεις . Η υποκρισία της δυτικής πολιτικής ελίτ, περιέγραφε εφιαλτικό και διεφθαρμένο το καθεστώς του Γιανουκόβιτς, αλλά έδιναν τις εγκληματικές συγκαταβατικές αξιολογήσεις των πράξεων των νέων αρχών του Κιέβου. Τα γεγονότα στην Οδησσό είναι η λογική συνέχεια του Μαἴτνάν του Κιέβου, όπου πλήθος με επικεφαλής ένοπλους μαχητές, πυροβόλησαν αξιωματικούς επιβολής του νόμου, αλλά φώναζαν δυνατά για τη θυσιαστική τους αγάπη για την ειρήνη. Από το πλήθος δόθηκαν ζωές για σφαγή «μαρτύ

Της Αναστασίας Βούλγαρη * Ο Τριαντάφυλλος Σερμέτης, με το πρώτο του ποίημα το Άρρητο , ανοίγει την πύλη εισόδου και μας καλωσορίζει στον ποιητικό του κόσμο. Άφωνοι είναι οι καιροί κι όμως ο ποιητής επιμένει. Με την Ηλιόλουστη Ύλη του Έρωτα οικοδομεί το δικό του Στερέωμα σ’ έναν διαφορετικό χωροχρόνο. Η θάλασσα, ο ήλιος, η βροχή, τα κύματα, η ομίχλη γίνονται ο χώρος της ύπαρξης του, όπου εγγράφονται τα συναισθήματά του, ενώ ο χρόνος μετράται μόνον κυκλικά: χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι˙ μόνο το φθινόπωρο απουσιάζει… Άραγε δηλωτικό των μηνυμάτων της ποιητικής συλλογής, αλλά και της ιδιοσυστασίας του ποιητή; Περνάμε την πύλη. Ο ποιητής παράκτιος. Μπροστά του η θάλασσα του μυστηριακού κόσμου της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και της κοινωνίας. Τούτη τη θάλασσα/ κρατώ στην αγκαλιά μου/ νανουρίζω του βυθού της/ τους χαμένους έρωτες Η ερημιά της ακρογιαλιάς δυσβάσταχτη κι εκείνος επιθυμεί ν’ αναζητήσει τον Άλλον για να ενωθεί μαζί του. Αποφασίζει να μπει στην ενδοχώρα. Πα

24 Απριλίου 1821- η φρικτή εκτέλεση του αγωνιστή Αθανάσιου Διάκου     «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός και θ’ αποθάνω!». Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ηρωικός αγωνιστής και μάρτυρας κι ένας από τους πρωτε ργάτες της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε γύρω στο 1788 (σύμφωνα με άλλη εκδοχή το 1782). Ο τόπος γέννησης του Αθανάσιου Διάκου, αποτελεί σημείο τριβής και διεκδικείται από δύο χωριά, την Άνω Μουσουνίτσα και την Αρτοτίνα. Και τα δυο, χωριά της Φωκίδος. Το βέβαιο είναι ότι ο Διάκος έλκει την καταγωγή του και στα δυο χωριά. Ο πατέρας του ήταν από την Μουσουνίτσα και η μητέρα του από την Αρτοτίνα. Σημείο τριβής, αποτελεί και το πραγματικό επώνυμο του Διάκου. Αναφέρονται τα Μασαβέτας (γράφεται και Μασσαβέτας) και Γραμματικός. Από εκεί και πέρα υπάρχει μια αμφισβήτηση μεταξύ αρκετών ιστορικών, με στοιχεία που συχνά αντικρούονται μεταξύ τους, τόσο για το γενεαλογικό δέντρο του Διάκου, κυρίως απ’ την πλευρά του πατέρα του, όσο κα

ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΟΦΙΑ ΛΟΥΚΑ Οι Γατελούζοι ξανάρθαν στη νήσο Λέσβο ... Αυτή τη φορά όχι για να παντρευτούν την αδελφή του Ιωάννη Ε' Παλαιολόγου αλλά για να βοηθήσουν στο διαζύγιο του Ευρωπαϊκού διαχωρισμού της Ελλάδος. Ο πάπας, ο αρχηγός του καθολικού κόσμου, αφού κουβάλησε την προσωπική του κουστωδία συν το πανάκριβο αυτοκίνητό του γιατί τα δικά μας δεν του έκαναν, έφτασε έως την Μόρια για να δει όλους αυτούς τους ανθρώπους που το παγκόσμιο μιλιταριστικό σύστημα και η οικονομική διοικητές του σαν ποτάμι οδήγησαν στην Ελλάδα, δημιουργώντας μία απέραντη γη δυστυχίας. Εκεί που κάποτε υμνούσε τον Έρωτα η Σαπφώ, εκεί που κάποτε φιλοσοφούσε ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, εκεί που κάποτε ζωγράφιζε ο Θεόφιλος με χρώματα απ' το Αιγαίο στην παλέτα του, εκεί που ο Οδυσσέας Ελύτης δημιουργούσε με την ποίησή του τις νέες ραψωδίες της αέναης Ομηρικής φιλοσοφίας, εκεί που ο Γεώργιος Ιακωβίδης στεφάνωνε τα πρόσωπα των παιδιών με χαμόγελα ευδαιμονίας, τώρα