Η ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΙΤΣΑΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ- ΛΙΑΝΤΙΝΗ

Καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο


Όσο θα κυλούν στις ουράνιες τροχιές τους τα άστρα.
όσο θα διαβαίνουν στην πλάτη της γης οι χειμώνες και οι καύσωνες. όσο η ιδέα της ζωής θα ανεβαίνει στον υπέρτατο ανθό της, στο σκεπτόμενο άνθρωπο, τόσο αυτός ο σκεπτόμενος άνθρωπος θα ερωτά και θα απορεί για την πρώτη αρχή, την ουσία του σύμπαντος, το άπειρο.
Και ποτέ δεν θα φτάσει στο τέρμα της γνώσης.
Αυτή είναι η τραγικότητα, η προνομία και η περηφάνια του.
Αλλά γιατί δεν θα φτάσει στο τέρμα της γνώσης;
Γιατί ο άνθρωπος διαλογίζεται με έννοιες.
Και οι έννοιες περιορίζουν. Το άπειρο δεν μπορεί να το συλλάβει και να το νοήσει ο άνθρωπος, γιατί τότε θάταν πεπερασμένο, και ως πεπερασμένο θα μπορούσε να διευρυνθεί από τον άνθρωπο, όπως μπορεί να μεγαλώσει ένας αριθμός με την επιπρόσθεση της μονάδας.
Από τη φύση του όμως ο άνθρωπος επιδιώκει πάντα να υπερβεί κάθε όριο.
Έτσι το άπειρο στη σκέψη του γίνεται αποστολή για συνεχή κατάκτηση, αφού γνωσιολογικά ο άνθρωπος αναζητεί την υπέρβαση κάθε κατορθωμένου τέρματος.

(Ν. Γεωργοπούλου, Η διαλεκτική σχέση Φυσικής και Μεταφυσικής, σ. 16)



 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ