ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, ένας ξεχασμένος νεκρός Παρασκευή 30 Απριλίου 1976. Παραμονή Πρωτομαγιάς -την ώρα που σε ένα «περίεργο» δυστύχημα σκοτώνεται ο Αλέκος Παναγούλης- ο αγωνιστής μαθητής Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλος, μέλος της «Μαθητικής Πρωτοπορίας», κολλούσε αφίσες της οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής» (Κομμουνιστική Οργάνωση Μαχητής), για την συγκέντρωση της επόμενης μέρας που καλούσε η εξωκοινοβουλευτική αριστερά στην πλατεία Κοτζιά. Κοντά στην οδό Πειραιώς στην προσπάθειά του να αποφύγει τη σύλληψη ο 16χρονος Σιδέρης χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο, τραυματίστηκε σοβαρά και την επόμενη μέρα πέθανε στο νοσοκομείο όπου είχε μεταφερθεί. Στην πορεία της Πρωτομαγιάς εκείνη την ημέρα κυριάρχησε το σύνθημα «Ένας στο χώμα, χιλιάδες στον αγώνα» αναφερόμενο στον Αλέκο Παναγούλη. Η χούντα είχε τελειώσει σχεδόν δύο χρόνια πριν. Η Πρωτομαγιά όμως του 1976 είχε νεκρούς, όχι έναν αλλά δύο. Ήταν οι πρώτοι νεκροί της μεταπολίτευσης που κατά σύμπτωση και

                               Edward Burne-Jones        1833-1898 Είναι οι μέρες που ο Κίρχερ θα σε κοιτάξει στα μάτια Ασπόλια. Η αναγέννηση είναι το ένστικτο της φύσης και της ιερής ασυμμετρίας του σύμπαντος. Εκεί που κοιμάσαι, στα βόρεια μονοπάτια, με το κλαδί του φοίνικα στο χέρι και το στάχυ φυλαχτό στα μάτια, ευλόγισε στον ύπνο σου τα όνειρα του κόσμου μου, που παίζουν στα πόδια σου. Ο Κόρακας δίπλα σου, ετοιμάζεται να μεταφέρει τους χρησμούς του Απόλλωνα πέρα από την κόμη της Βερενίκης. Άλλωστε η Ύδρα, ετοιμάζει αυτή την εποχή τον αγιασμό των συμπαντικών γεωργών. Ύε, Κύε ! Ο Όφις σμίγει τα μάτια, επιλέγοντας τη σιωπή του θανάτου για να δαγκώσει το χειμώνα. Μπόλι το δάγκωμα και το φαρμάκι βάλσαμο. Πώς γίνεται; Πώς; Virgo, πενήντα δύο μοίρες στρίψε το κεφάλι σου και πες μου ποιά χιονόχερη θεά κρατά τον κρίνο του αύριο. Μην κλαις της Περσεφόνης την άγια μοίρα ακόμα και η Δήμητρα το ξέρει, πως αν η ίδια της η μήτρα δεν πεθάνει, άνοιξη δεν θα υπάρξει πιά. Κ

  Της  Σοφίας Λουκα. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης 29 Απριλίου 1863 - 29 Απριλίου 1933  Ο μεγαλύτερος ποιητής όλων των αιώνων. Ο μεγαλύτερος Νομπελίστας χωρίς Νόμπελ. Μέσα σε 153 ποιήματα κάνει όλη την φιλοσοφία ποίηση και προσκαλεί στην πρακτική που ορίζουν οι δρόμοι της φιλοσοφίας. Ποιός ασχολείται με την ύλη, όταν έχεις δημιουργήσει σύμπαν ιδεών. Αυτοί είναι οι Έλληνες για τον Καβάφη... Όπως λέει ο Δημήτρης Λιαντίνης στο βιβλίο του "ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" : "Γιατί αυτό είναι το μυστήριο της αληθινής ποίησης. Να μη συνθέτει απλά το παρόν. Αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξαργυρώνει και το μέλλον στη γοερή Τράπεζα της προφητείας. Ο μεγάλος ποιητής γίνεται μάντης. Poeta vates, που λέγανε οι παλαιοί. Γιατί το νεύρο και το αίμα του μαγνητίζεται από τον άνθρωπο. Και κάνει ποίηση πολιτική."  ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΕΙΚΩΝ.. (ANAΛΥΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ) Όλη η ιστορία της Ελλάδος και των Ελλήνων σε αυτούς τους στίχους του μεγάλου Αλεξανδρινού. Εδώ η Πελ

Συγγραφέας:  Σέρτζιο Λέσα (Sergio Lessa) Είμαστε πεισμένοι ότι η θέση για την «άϋλη εργασία», η πρωτότυπη διατύπωση της οποίας οφείλεται στους Χαρντ, Νέγκρι και Λατσαράτο, δεν αντέχει σε μια πιο προσεκτική ανάλυση. Αυτό είναι το θέμα του άρθρου μας. Κατ` αρχήν, ως σημείο εκκίνησης για την έκθεσή μας σε σχέση με την «άϋλη εργασία» είναι πρόσφορο να θυμηθούμε με συντομία τη διάκριση ανάμεσα στις έννοιες της διανοητικής ή πνευματικής εργασίας (geistigen Arbeit) που χρησιμοποιούνται συχνά από το Μαρξ και που έχουν μία αποφασιστική σημασία στην κριτική του στο κεφάλαιο. Από τα Χειρόγραφα του 44, περνώντας από τη Γερμανική Ιδεολογία, τα Grundrisse και το Κεφάλαιο, δηλαδή στο σύνολο της μαρξιανής σκέψης, είναι αναρίθμητα τα αποσπάσματα στα οποία ξαναβρίσκουμε εκείνο το οποίο έχει υποδειγματικά συντεθεί στη δεύτερη παράγραφο του 14ου κεφαλαίου του Κεφαλαίου για τη σχετική και απόλυτη υπεραξία. Στο βαθμό που η παραγωγική διαδικασία είναι απλή προσωπικ

Η πολιορκία των Αθηνών από τον Κιουταχή, υδατογραφία του Παναγή Ζωγράφου με βάση τη διήγηση του Μακρυγιάννη Βίκτωρ Νέτας ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 02.03.2015 Ο συγγραφέας Τάσος Λιγνάδης στο εκπληκτικό βιβλίο του: «Η ξενική εξάρτησις κατά την διαδρομήν του Νεοελληνικού Κράτους (1821-1945). Πολιτική Διαμόρφωσις – Εθνική Γη – Δανειοδότησις» (Αθήναι 1975), αντί εισαγωγής, παραθέτει ένα απόσπασμα από τα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη: «Αφού ο Θεός τους λυπήθη και θέλει να τους αναστήση, οι άνθρωποι τους καταπολεμούν να τους φάνε, να τους χάσουνε, να τους σβύσουνε, να μην ξαναειπωθούν Ελληνες. Και τι σας έκαμεν αυτό το όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης, εσάς των πλουσίων; (…) Εντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωγή· και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας. Κάνουν και οι μαθηταί τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβήν εις τους απογόνους εμάς – γύμναση της κακίας και παραλυσίας. Τέτοι”

Toυ Χρήστου Ζουλιάτη                                                         Για να ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ και την παλιά κατοχή, 27-4-1941 ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 27 Απριλίου του 1941, οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Τους προϋπάντησαν και τους παρέδωσαν κάθε εξουσία ο ανώτερος στρατιωτικός διοικητής Αττικοβοιωτίας στρατηγός Καβράκος, ο νομάρχης Αττικοβοιωτίας Πεζόπουλος, ο Δήμαρχος Αθηναίων Αμβρόσιος Πλυτάς, ο Δήμαρχος Πειραιά Μιχ. Μανούσκος και ο συνταγματάρχης Κανελλόπουλος ως διερμηνέας.  Η κατοχή βέβαια της χώρας, όσο δυσάρεστη κι αν ήταν, όσο αρνητική ψυχολογία κι αν δημιουργούσε , δεν πτόησε το φρόνημα του ελληνικού λαού, γεγονός που φαίνεται, αν αναλογιστεί κανείς το κύμα αντίστασης που εκδηλώθηκε, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Εντούτοις δεν έλειψαν οι φωνές που, από την πρώτη στιγμή, συνιστούσαν υποταγή. Κι ήταν η άρχουσα τάξη που συνιστούσε στο λαό να καθίσει ήσυχος. Ήταν ο Τύπος της που πότιζε τις ψυχές με το δηλητήριο της συνθηκολόγησης. Χαρακτηριστικά έγραφε η ''σοβαρή'

ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ Βαγγέλης Ζέρβας Η πολιτική οικονομία του Slavoj Zizek είναι μια θεωρία που στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα άλλο από μια συρραφή αστικών θεωριών που αναπαράγονται για να συγκροτήσουν τον εικονικό Καπιταλισμό και την «υπέρβαση» του Μαρξισμού, στο όνομα βέβαια του Μαρξ: η αυτοκρατορία, η επανάσταση των διευθυντών, οι μεταβιομηχανικές θεωρίες, η αστική πολιτική οικονομία είναι μόνο μερικές από αυτές. Ειδικότερα για τη «Θεωρία της Αυτοκρατορίας», ο Zizek ενσωματώνει όλο το βασικό της πλαίσιο και διαφοροποιείται μόνο σε κάποια από τα συμπεράσματα. Η κρίση και οι σημερινές αλλαγές στις παραγωγικές δυνάμεις και σχέσεις αποτελούν πραγματική πρόκληση για την ανάπτυξη της Μαρξιστικής Κριτικής του Καπιταλισμού της εποχής μας. Κριτική που είναι ο δρόμος για να μην ανακαλύπτουμε κάθε λίγο τον τροχό, για να μην θεωρούμε ότι η «υπέρβαση του Μαρξισμού» βρίσκεται στην επιστροφή στο κάθε λογής αστικό προμαρξιστικό ρεύμα που κάθε τόσο