ΣΤΑΧΥΩΔΗΣ ΚΟYΡΗ
 | ||
|
Είναι οι μέρες που ο Κίρχερ θα σε κοιτάξει στα μάτια Ασπόλια.
Η αναγέννηση είναι το ένστικτο της φύσης και της ιερής ασυμμετρίας του σύμπαντος.
Εκεί που κοιμάσαι, στα βόρεια μονοπάτια,
με το κλαδί του φοίνικα στο χέρι και το στάχυ φυλαχτό στα μάτια,
ευλόγισε στον ύπνο σου τα όνειρα του κόσμου μου, που παίζουν στα πόδια σου.
Ο Κόρακας δίπλα σου, ετοιμάζεται να μεταφέρει τους χρησμούς του Απόλλωνα
πέρα από την κόμη της Βερενίκης.
Άλλωστε η Ύδρα, ετοιμάζει αυτή την εποχή τον αγιασμό των συμπαντικών γεωργών.
Ύε, Κύε !
Ο Όφις σμίγει τα μάτια, επιλέγοντας τη σιωπή του θανάτου για να δαγκώσει το χειμώνα.
Μπόλι το δάγκωμα και το φαρμάκι βάλσαμο.
Πώς γίνεται; Πώς;
Virgo, πενήντα δύο μοίρες στρίψε το κεφάλι σου και πες μου
ποιά χιονόχερη θεά κρατά τον κρίνο του αύριο.
Μην κλαις της Περσεφόνης την άγια μοίρα
ακόμα και η Δήμητρα το ξέρει, πως αν η ίδια της η μήτρα δεν πεθάνει, άνοιξη δεν θα υπάρξει πιά.
Και συ Kanya, μητέρα του Κρίσνα, το γνωρίζεις τούτο.
Μπροστά στη μεγάλη φωτιά καθισμένη, θα αγγίξεις τον Κελεογέννητο,
προτρέποντάς τον για το μεγάλο αιώνιο όργωμα.
Ο Στάχυς και ο Προτρυγέτηρ, δεν θα χαμηλώσουν ποτέ τη λάμψη τους
γιατί η νύχτα θέλει ουράνιους φάρους να ταξιδεύουν ήσυχα και άφοβα τα όνειρά μας.
Τριπτόλεμε, στης Παρθένου τα μέρη μόνο το αλέτρι χωράει για δώρο,
αρκεί τον Διόνυσο του Νόννου να γνωρίσεις.
Γιατί η μέθη θέλει ταξίδια,θέλει πόλεμο, θέλει βωμούς σε κάθε βήμα.
Μα πάνω απ' όλα, θέλει την αχαλίνωτη οργή μιάς πίστης
πως και αύριο θα υπάρχεις έστω κι αλλού ...
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου