ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ...

 Της Σοφίας Λουκά

Έννοιες ταυτόσημες ή αντικρουόμενες μέσα από την πυραμιδική δομή του κόμματος που δεν αφήνει περιθώρια στο "κοινό" να αποφασίσει στη βάση του.
Η σημερινή κυβέρνηση έθεσε ένα ερώτημα με την μορφή δημοψηφίσματος.
Μέσα σε επτά δημοψηφίσματα που έχουν γίνει, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ως ανάλυση για την πρακτική της κυβέρνησης του Σύριζα.

                                                                   

Αλλά εδώ η οπτική γωνία αλλάζει. Για να δούμε πώς τα μικρά παιδιά που στριμωγμένα στην γωνιά του παιδικού τους δωματίου γκρινιάζουν στην μητέρα τους, γιατί δεν τους αφήνει να δοκιμάσουν το γλυκό στο βάζο;
Αν είχαν ωριμάσει, θα έφτιαχναν το δικό τους γλυκό, και ανάμεσα στη μητέρα και στα παιδιά θα υπήρχε ισορροπία.
Αλλά υπάρχουν και αυτά. 90 χρόνια και να παραμένεις παιδί...
Από την μία άποψη είναι καλό αλλά η παρατεταμένη παιδικότητα και εφηβεία, δεν οδηγεί στην ωρίμανση.
Και η Πολιτεία δεν έχει ανάγκη από παιδικότητες αλλά από έμπειρες πρακτικές, που περνάνε μέσα από την βάση του σκεπτόμενου πολίτη.
Το ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ είναι καλό αλλά μπορείς να πεις ΟΧΙ σε ένα ποτήρι νερό, όταν είσαι εγκλωβισμένος σε μία έρημο στους 48 βαθμούς Κελσίου;
Ή θα καθήσεις να εξετάσεις με μικροσκόπιο αν το νερό έχει βάκιλλους;
Τίποτε από τα δύο. Ας μην φρόντιζες να βρεθείς στην έρημο, για να μην έχεις τα διλήμματα του καθαρού ή βρώμικου νερού.

Γιατί 90 χρόνια σου δόθηκε η δυνατότητα να φτιάξεις το δικό σου μποστάνι, για να έχεις την αυτάρκεια του ζειν και εσύ συντηρούσες τον ομφάλιο λώρο που οδήγησε στην έρημο, όταν πέθανε από φυσικό θάνατο η μήτρα που ήταν συνδεδεμένος ο ομφάλιος λώρος.
Ένα μωρό δηλαδή, που τρέφεται από μιά πεθαμένη μάνα...
Άγια τα σύμβολα. Σφυρί, δρεπάνι, υψωμένη γροθιά, κόκκινη σημαία.
Αλλά πώς να τα διαχειριστείς, όταν δεν έχεις έτοιμους τους ήλους για να σταυρώσεις το σύστημα κατοχής, όταν δεν έχεις σπείρει το δικό σου χωράφι για να θερίσεις, όταν έχεις κόψει τα χέρια αυτών που σε ακολουθούν και όταν έχεις κλείσει τους δρόμους, που οδηγούν στον Όλυμπο και στην Γκιώνα, όπως το '40-'44.

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ορατό το '46 και ο Πυθαγόρας έλεγε ότι οι αριθμοί είναι η γλώσσα της αλήθειας. Και αυτό πρέπει να το δούμε μέσα από υλιστική ανάλυση, τί οδηγεί δηλαδή στην διαστολή και στην συστολή των ποσοστών στο σύνολο μιάς κοινωνίας και παραφράζοντας τον ποιητή, να αναρωτηθούμε :
"Τί νέοι που φτάσαμε ως εδώ"... με 5% στο δισάκι μας...
90 χρόνια δρόμος και μόλις 5% μπορέσαμε να μαζέψουμε από τις αιματοβαμμένες ιστορικές αναμνήσεις μας...
Και τώρα; Ένα στημένο ΟΧΙ - ΟΧΙ αλλά το δίλημμα δεν είναι αυτό.
Σταματήστε να παίρνετε τα βρώμικα λεφτά των τραπεζιτών ως επιδότηση κόμματος, σταματήστε να πουλάτε την λαϊκή φωνή του 902 για να εξοφλήσετε τα χρέη σας απέναντι στο κράτος ενώ καλείτε οι ίδιοι τον πολίτη να κάνει στάση πληρωμών, κατεβείτε από τον αστερισμό του Διδύμου και ακολουθείστε τον δρόμο του Κύνα.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Εκεί που ο μεγάλος Άρης μαζί με τον Θηρευτή Λαό κυνηγάει το όνειρο της πραγματικής Λευτεριάς.
Η αποστασία είναι ταυτόσημη έννοια με την αποχή.
Και είναι καλύτερα να ξεχερσώσεις το χωράφι σου και να ξεριζώσεις τα δέντρα του για να στήσεις μετερίζι αγώνα, παρά να το κρατάς και να το ποτίζεις με νερό άλλων, αγνοώντας την δικιά σου πηγή.

                                                                                   

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/loukiasofou