ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ
Ιδρώνει η θάλασσα από αγωνίες αιώνων
Αλμυρές σταγόνες στο πρόσωπο του βράχου
Ποιά καταχνιά μας άλλαξε πορεία;
Τα ρούχα μας άχρωμες μέρες
που ψάχνουν σχοινί ν' απλώσουν
την υγρασία της ταραχής τους.
Ένας κορμός, φέρετρο και καράβι
Το ζάρι γράφει το όνομα...το ζάρι.
Και ΄μείς απλά κοιτάζουμε
τ' ασόδυα ενός νευρικού ουρανού
που παίζει τη ζωή μας
στη γη της ανάγκης...
Το Αϊβαλί δεν είναι τόπος ανθρώπων
Είναι κραυγή ενός γάμου που δεν έγινε
και μιας βάφτισης που έμεινε στη μέση
Δεν έχουμε όνομα
Τα βήματά μας ... μας φωνάζουν πρόσφυγες
Ιδρώνει η θάλασσα από αγωνίες αιώνων
Τριάντα αργύρια το ταξίδι μας
σε δείπνο μυστικό με δώδεκα Ιούδες
και τα παιδιά μας ...δάκρυα πλαστικά
στα μάτια της ηθικής σας
Δεν σας ζητάμε τίποτα
ούτε γη, ούτε νερό, ούτε ψωμί
Φωνάζουμε μονάχα του ύπνου σας
γιατί αύριο μπορεί και 'σείς να είστε
μια βάφτιση που έμεινε στη μέση
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου