Γνωριμία με τον εθνικό ποιητή της Ουκρανίας Ταράς Σεβτσένκο

Ο Ταράς Γριγόροβιτς Σεβτσένκο (ουκρανικά Тарас Григорович Шевченко) ήταν Ουκρανός ποιητής και καλλιτέχνης.
Γεννήθηκε στο χωριό Μορίντσι την Περιφερείας του Κιέβου στην Ουκρανία της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας στις 9 Μαρτίου 1814 και πέθανε στη Αγία Πετρούπολη στις 10 Μαρτίου 1861.

Το συγγραφικό του έργο θεωρείται ως βάση της νεότερης ουκρανικής λογοτεχνίας και σε μεγάλο βαθμό της σύγχρονης ουκρανικής γλώσσας
Οι γονείς του Ταράς Σεβτσένκο ήταν αγρότες δουλοπάροικοι στον φεουδάρχη Ενγκελγκάρντ. Αν και γεννήθηκε στο χωριό Μορίντσι τα παιδικά του χρονιά τα πέρασε στο χωριό Κιρίλοβκα.

Η μητέρα του πέθανε το 1823 και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Δυο χρονιά αργότερα πέθανε και ο πατέρας του. Ο Ταράς ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία ενώ την ιδία περίοδο της ζώνης του ήρθε κοντά στην Εκκλησία οπού και έμαθε τα πρώτα του γράμματα.

Στην Εκκλησία πήρε και τα πρώτα μαθήματα εικονογραφίας. Την αγάπη προς την τέχνη αυτή δεν εγκατέλειψε ποτέ. Το 1838 αποκτά την ελευθερία του από τον φεουδάρχη και ως ελεύθερος πολίτης πλέον δίνει εξετάσεις και εισάγεται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης, την οποία και τελείωσε το 1844. Επιστρέφει στην Ουκρανία οπού τον βρίσκουμε δάσκαλο ζωγραφικής στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου.

Το Μάρτιο του 1847 τα όργανα της Αυτοκρατορικής Ρωσίας τον συνέλαβαν για την συγγραφή αντιτσαρικών ποιημάτων και τη συμμετοχή του στην Αδελφότητα Κυρίλλου και Μεθοδίου. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση και εξορία στο Ορενμπούργκ χωρίς το δικαίωμα να γράφει και να ζωγραφίζει.

Το 1857 με την βοήθεια των φίλων του απελευθερώνεται και το 1858 επιστρέφει αρχικά στην Μόσχα και μετά στην Αγία Πετρούπολη. Το 1859 τον βρίσκουμε στην Ουκρανία. Όμως η πολιτική του δράση τον φέρνει και πάλι αντιμέτωπο με τις αρχές που τον υποχρεώνουν να γυρίσει στην Αγία Πετρούπολη όπου και πέθανε.

Η σορός του τάφηκε αρχικά στο Νεκροταφείο της Παναγίας του Σμολέν στην Αγία Πετρούπολη, αλλά το 1861 μεταφέρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ο λόφος όπου τάφηκε φέρει το όνομά του, σε ένδειξη τιμής από τον Ουκρανικό λαό.

Το έργο του

Ο Ταράς Σεβτσένκο άρχισε να γραφεί ποιήματα ήδη από τη δεκαετία του 1830. Το 1840 στην Αγία Πετρούπολη εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με το όνομα «Κόμπζαρ». Το 1845 το ποίημα «Γαϊνταμακι», το 1843 οι κύκλοι ποιημάτων «Τρία Καλοκαίρια», «Καύκασος», «Για τους νεκρούς και τους ζωντανούς», τα ποιήματα «Τσιγγίριν, Τσιγγίριν», «Στέκεται στο χωρίο Σουμπότοβ», στα οποία εκφράζει τα κοινωνικό πολιτικά του πιστεύω.

Με αναμνήσεις από την φυλακή έγραψε το κύκλο ποιημάτων «Στο κελί». Το 1854 – 1858 έγραψε ποίηση στη ρωσική γλωσσα καθώς και τα διηγήματα «Μουσικός», «Καλλιτέχνης», «Δυστυχισμένος», «Η Καπετάνισσα», «Οι δίδυμοι». Τα τελευταία διηγήματα του Σεβτσένκο είναι «Η βόλτα με ευχαρίστηση και με ήθος».

Ο Σεβτσενκο εκτός από ποιητής ήταν και ζωγράφος, με ιδιαίτερη επίδοση στις ακουαρέλες. Πάνω από 1000 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, ελαιογραφιών και σχεδίου φέρουν την υπογραφή του. Επίσης για το έργο του πάνω στις γκραβούρες έχει λάβει το τίτλο του Ακαδημαϊκού της Γκραβούρας.

Γλυπτά

Το όνομα του Ταράς Σεβτσένκο τιμάται ιδιαιτέρων από τους απανταχού Ουκρανούς. Γλυπτά του υπάρχουν σχεδόν όπου υπάρχει πολυπληθής ουκρανική κοινότητα: στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Πολωνία, στη Ρωσία.

                          Από τις αρχές του 2010 υπάρχει προτομή του και στο Πάρκο Γουδή του Δήμου Ζωγράφου.

                                                                                                     

                                    Taras Shevchenko

ΠΗΓΗ:http://www.skaipatras.gr/skai-events/item/78703-a.html