Δυτικός ναζισμός αναβιώνει στην Ανατολική Ευρώπη


                                              

Προχωρώντας μετά το 1991 από ένα ολοκληρωτικό σύστημα σε μια ελεύθερη ζωή για την Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής, φυσικά έπρεπε να αλλάξει την πορεία των χωρών αυτών προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού και της ανάπτυξης της κοινωνίας των αξιών οι θετικές πτυχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού ήταν να είναι μια εγγύηση ότι στο μέλλον γι 'αυτούς θα αποκλείονται τα χαρακτηριστικά μιας ολοκληρωτικής κοινωνίας: ξενοφοβία, την καταπίεση των πολιτικών και ιδεολογικών υπαγόρευση, δεν συνδυάζεται με την ελευθερία του ατόμου.
Τι στην πραγματικότητα είναι οι κοινωνικο-πολιτισμικές και πολιτικές μεταμορφώσεις των αποτελεσμάτων συνέβη σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αφού έχουν φύγει ανάπτυξη κυρίαρχο κράτος, απελευθερώθηκε πριν από 25 χρόνια από το καθεστώς της «σοσιαλιστικών δημοκρατιών» και το ολοκληρωτικό καταπίεση της Σοβιετικής Ένωσης;


                                    


Ουκρανική κρίση δείχνει ότι η πολιτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σήμερα δεν είναι τόσο ξεκάθαρη και ευτυχισμένη, όπως αναφέρεται από ευρωπαίους πολιτικούς και εξαρτάται από τα μέσα ενημέρωσης τους. Έξω από την προσοχή των ευρωπαίων πολιτών είναι το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση γίνεται αντιληπτή στην ουκρανική κοινωνία με διαφορετικές σημασίες και σκοπούς. Για τους απλούς ανθρώπους το ευρωπαϊκό μέλλον της Ουκρανίας έγκειται στο γεγονός ότι κατά τα επόμενα 50 χρόνια, οι Ουκρανοί θα είναι, αν όχι πλούσιοι όμως θα ζήσουν με αξιοπρέπεια, όπως στη γειτονική Πολωνία .
Όσο για την πολιτική ελίτ, σκοπός του μπορεί να περιγραφεί ως η διατήρηση του καθεστώτος, δεν βαρύνονται  με υποχρεώσεις προς τους ψηφοφόρους, επιρρεπείς στη διαφθορά, αλλά μιμούνται την Ευρωπαϊκή φωτισμένη μειονότητα.
Η τιμή για την πίστη του στις ευρωπαϊκές αξίες όλο και μεταθέτει την ευθύνη για την ανικανότητα και τον εγωισμό των κρατών μελών της ΕΕ, ή μάλλον, για τον ευρωπαίο φορολογούμενο. Ουκρανική κοινωνία ενστάλαξε μια αίσθηση ότι η Ευρώπη θα διαγράψει όλες τις αμαρτίες των πλούσιων . Φυσικά οι Ουκρανοί «Ευρωπαϊστές « έχουν αξιόπιστους φίλους και συμμάχους στην Ευρώπη. Αυτές είναι οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία. Ανήκει στην ομάδα των κρατών σχεδόν την μανιακή επιθυμία της ένταξης της Ουκρανίας στην ευρωπαϊκή διαδικασία. Ποιος λοιπόν μπορεί να σκεφτεί ότι η ιδέα και η θέση αυτή είναι ανιδιοτελής, οδηγείται μόνο από την επιθυμία να βοηθήσει τους ανθρώπους που, όπως και οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία για αιώνες ήταν το αντικείμενο της ρωσικής επιθετικότητας, σε  αυτοκρατορική καταστολή, ανίκανοι να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος και να αισθάνονται κυρίαρχοι της δικής τους χώρας. Ωστόσο, τα γεγονότα είναι πεισματάρικα πράγματα, και ως εκ τούτου κάπως διαφορετική εικόνα.
Τα κράτη της Βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία) εισήλθε στην ΕΕ από τον τύπο της προκαταβολής. Μετά την απόκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, με μεγαλύτερη ακρίβεια, καθώς η κατάσταση στις χώρες αυτές, η αποκατάσταση πολιτικό βήμα ήταν η έκδοση της ηγεσίας των εν λόγω κρατών μελών της ΕΕ σχεδόν χωρίς προϋποθέσεις.
Οι οικονομικοί δείκτες δεν ήταν σχετικοί ούτε ο βαθμός ωριμότητας των δημοκρατικών θεσμών, οι χώρες της Βαλτικής δεν πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης της ΕΕ. Ως αποτέλεσμα, η μαζική μείωση του πληθυσμού, η μετανάστευση σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού στην «παλαιά Ευρώπη». Κρατώντας την οικονομία αποκλειστικά από επιδοτήσεις της ΕΕ, και το πολιτικό μπλοκάρισμα πρότυπα και τους κανόνες της ΕΕ, σύμφωνα με τις πολιτικές των ανθρώπινων και προστασία μειονοτικών δικαιωμάτων.
Έτσι, η Ουκρανία έχει βρει συμμάχους των αμφίβολη φήμη. Μπορεί να υποτεθεί ότι η πολιτική ελίτ των χωρών της Βαλτικής θέλει να την Ουκρανία εφάρμοσε την ίδια επιείκεια φόρμουλα. Για τους Ευρωπαίους δεν παρατηρούνται τυχόν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις διώξεις και την πολιτική διαφωνία, ούτε το μποϊκοτάζ των ευρωπαϊκών προτύπων σε σχέση με τις μειονότητες, ούτε το γεγονός ότι η ουκρανική κοινωνία είναι "άρρωστη"  με εθνικιστικές και ακραίες ιδέες  και σε κάποιο βαθμό ασπάζονται τις απόψεις των Ναζί.
Τα πάντα μπαίνουν στις θέσεις τους αν αρχίσουμε από την ομοφωνία των νέων ουκρανικών αρχών και των κυρίαρχων κύκλων των χωρών της Βαλτικής στην αξιολόγηση της τραγικής εμπειρίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και στην Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άνθιζαν οι συνεργασίες με τους Ναζί. Η πολιτική δεν είναι απλώς μια αναγκαστική συνεργασία με τους Ναζί, αλλά εθελοντική συμμετοχή στην πολιτική γενοκτονίας των εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού, η συμμετοχή από την πλευρά των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, τον πόλεμο εναντίον των Συμμάχων. Στην Εσθονία και τη Λετονία στο 1942-1943, οι μεραρχίες των SS σχηματίστηκαν, που «διακρίθηκαν» θηριωδίες των Ναζί στην κατεχόμενη επικράτεια της Ρωσίας και της Πολωνίας.
Παρά τις διαβεβαιώσεις από τους πολιτικούς στη Ρίγα και το Ταλίν, ότι οι συνεργάτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια τραγική επιλογή και αναγκάστηκαν να υπερασπιστούν την ιδέα της ανεξαρτησίας, όταν αγωνίστηκε στην SS τάξεις, αυτοί οι άνθρωποι άφησαν ίχνος του αίματος, λαμβάνοντας μέρος στην καταστροφή του εβραϊκού γκέτο. Φύλαξη του στρατοπέδου Ζομπίμπορ και Στουγκόφ θα είναι τα «κατορθώματα» τους για πάντα θα θυμούνται οι λαοί της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και της Πολωνίας . Λιθουανική κυβέρνηση είναι διάσημη για την επιθέσεις της στη Ρωσία, αγγίζει τα όρια του παραλόγου πολιτική στήριξης για την Ουκρανία, και αυτό δεν είναι τυχαίο. Παρά το γεγονός ότι στη Λιθουανία δεν είχαν συσταθεί παρόμοιες μονάδες των τοπικών λιθουανικών ναζιστικών ταγμάτων όμως εντός τριών μηνών από τη ναζιστική εισβολή στην Λιθουανία "καθάρισε τη χώρα από τον Εβραϊκό λαό." Η Λιθουανία εξακολουθεί επισήμως να μην λάβει την καταδίκη των εγκλημάτων αυτών των απεχθών προσώπων όπως ο Α Impulyavichus . Επιπλέον, ο ήχος της ρωσικής κατοχής στην εκπαίδευσης και στα μέσα ενημέρωσης που έχει τον σκοπό την εκστρατεία αποκατάσταση συνεργατών των Ναζί, δημιούργησαν τείχος της σιωπής μποϊκοτάροντας γύρω από αυτό το θέμα τους ελαχίστους γενναίους δημοσιογράφους και πολιτικούς που αναλαμβάνουν ρίσκα προκειμένου να εκφράσουν την αλήθεια σχετικά με την πρόσφατη ιστορία της Λιθουανίας.
Στην Ουκρανία αντί να στηρίζουν τις ευρωπαϊκές αξίες προχώρουν στην αναθεώρηση της ιστορίας, όπως ακριβώς και στις χώρες της Βαλτικής εθνικοί ήρωες διακηρύχθηκαν οι Ουκρανοί εθνικιστές, εκείνοι που αποτελούταν από SS τάγμα "Nachtigall" διέπραξαν  τη σφαγή των πολωνών διανοουμένων στο Lviv, κακοποίησαν και σκότωσαν ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι, και στη συνέχεια συνέχισε με τα πογκρόμ των προωθούμενων μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα. Ουκρανικές αρχές σκόπιμα παραπλανούν την κοινωνία της Ουκρανίας και της Ευρώπης, υποστηρίζοντας ότι οι εθνικιστές δεν πολέμησαν κατά της Γερμανίας αλλά κατά της Ρωσίας, είναι για το καλό της ανεξαρτησίας, αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν σε «μια συμμαχία με το διάβολο." Εκπληκτική σύμπτωση με την αποκατάσταση των συνεργατών των Ναζί στη Βαλτική. Και στις δύο περιπτώσεις που αναφέρονται στην τραγωδία των αγωνιστών για την ανεξαρτησία τους , αλλά δεν λέει τίποτα, ότι κάτω από το σύνθημα αυτό διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, και η καταδίκη των Ναζί περιορίστηκε σε δηλώσεις.
Ενώ η καταστροφή του άμαχου πληθυσμού και η ιδέα η χώρα για μόνο μία εθνικότητα, καθώς και η συμμετοχή στην πλευρά των Ναζί ιστορικά αναμφισβήτητη . Θέλω να πιστεύω ότι η ολλανδική κοινωνία, η οποία θυμάται τη φρίκη του ναζισμού και εκτιμά τις «υπηρεσίες» τους δικούς της συνεργάτες θα βρεί μια επαρκή κατανόηση της ιδεολογικής κληρονομιάς, από την οποία ούτε η Ουκρανία αλλά ούτε οι σύμμαχοι της Βαλτικής δεν θα μπορέσουν να ξεφεύγουν .
                                                                             
                                                                  
                                            



Ειρήνη Παυλίδου
δημιουργική ομάδα του «South-Eastern Star"



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΟΤΙΜΑ: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ''ΝΕΚΥΙΑ''