«Μύχιες παύσεις»

Της Αναστασίας Βούλγαρη * Ο Τριαντάφυλλος Σερμέτης, με το πρώτο του ποίημα το Άρρητο , ανοίγει την πύλη εισόδου και μας καλωσορίζει στον ποιητικό του κόσμο. Άφωνοι είναι οι καιροί κι όμως ο ποιητής επιμένει. Με την Ηλιόλουστη Ύλη του Έρωτα οικοδομεί το δικό του Στερέωμα σ’ έναν διαφορετικό χωροχρόνο. Η θάλασσα, ο ήλιος, η βροχή, τα κύματα, η ομίχλη γίνονται ο χώρος της ύπαρξης του, όπου εγγράφονται τα συναισθήματά του, ενώ ο χρόνος μετράται μόνον κυκλικά: χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι˙ μόνο το φθινόπωρο απουσιάζει… Άραγε δηλωτικό των μηνυμάτων της ποιητικής συλλογής, αλλά και της ιδιοσυστασίας του ποιητή; Περνάμε την πύλη. Ο ποιητής παράκτιος. Μπροστά του η θάλασσα του μυστηριακού κόσμου της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και της κοινωνίας. Τούτη τη θάλασσα/ κρατώ στην αγκαλιά μου/ νανουρίζω του βυθού της/ τους χαμένους έρωτες Η ερημιά της ακρογιαλιάς δυσβάσταχτη κι εκείνος επιθυμεί ν’ αναζητήσει τον Άλλον για να ενωθεί μαζί του. Αποφασίζει να μπει στην ενδοχώρα. Πα...