ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, Ο ΠΟΥΤΙΝ, Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ

Μάϊος. Ένας μήνας σύμβολο.

Η Μαία είναι μητέρα του Ερμή, θεού των παγκοσμίων μηνυμάτων αλλά η ίδια, κόρη του Άτλαντα και μία από τις Πλειάδες, δηλαδή στοιχείο του νερού ή καλύτερα των θαλασσών.

Και οι θάλασσες γεννούν τα ξίδια αλλά γεννούν και πολέμους, γιατί στα βάθη τους κρύβουν μοναδικά δώρα.

Μα είναι δυνατόν για δώρα να ξεκινάνε πόλεμοι;

Η απληστία δίνει την απάντηση.

Μέσα σε αυτόν λοιπόν τον μήνα διάλεξε ο Βλαδίμηρος να κάνει το ταξίδι του στο Άγιο Όρος, ένα κομμάτι της ελληνικής γης που βλέπει κατάματα στη θάλασσα την ίδια την Μαία.Σε ποιόν ανήκει αυτό το κομμάτι;

Στην Κυρά του  Αιγαίου. Στην Κυρά της Ορθοδοξίας. Στην Μαρία του Σύμπαντος.

Τί παράξενα τα ονόματα...

Μα και Μαία στην αρχαιότητα ήταν συνυφασμένα με το όνομα της Μητέρας.

Η Ρέα, μητέρα των θεών, της στεριάς και των υδάτων.Μα, Ρέα, Αλς.Mare στα λατινικά, Μαριά στα εβραϊκά.

Πολλές οι συμπτώσεις...

Και ο Πούτιν ανάμεσα σε αυτόν τον κυκλώνα, δίνει το στίγμα του.Κανείς δεν τον ήξερε πριν εικοσιπέντε χρόνια.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, έκανε έναν ολόκληρο πλανήτη να αναρωτιέται, μα ποιός τελικά είναι;

Ο άνθρωπος με τα γαλάζια μάτια, πάει να συναντήσει το γαλάζιο βλέμμα της Παναγιάς, λίγο πιό κάτω από τα Στενάπου ο θρύλος θέλει να έχει βουλιάξει το πλοίο με την Αγία Τράπεζα του Παρθενώνα της Ορθοδοξίας.

Η Ελλάδα είναι σε κρίσιμη καμπή.Πατάει πάνω στα αρχέγονα δώρα που της χάρισε η γιαγιά Τηθύς.Πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κυματική ενέργεια...

Και δεν είναι μόνο αυτά.

Αιολική ενέργεια, ηλιακή ενέργεια, ορυκτός πλούτος.

Αυτή δεν είναι χώρα, είναι μία πανάκριβη, ανεκμετάλλευτη μπαταρία στα παράλια του Αίμου, που κοράκια και κονσόρτσια την λιμπίζονται και θέλουν να την εκμεταλλευτούν.

Μα το κακό έχει βαθιές ρίζες. Τόσο βαθιές, που μπλέκονται με την Μαρτιάτικη ελιά της Τροιζηνίας, που το 1827 ο αέρας στα φύλλα της γινόταν όνομα εθνοσωτήριο :  

''Καποδίστριας.''

Φιλική Εταιρεία, Επανάσταση, πρώτη κυβέρνηση, Εμφύλιος και η αγωνία για το αν το Έθνος γίνει κράτος.

Η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Το φάρμακο ήρθε από την Ρωσία, στις 7 Ιανουαρίου του 1828.

Γιός των Φαιάκων, ο Καποδίστριας. Γιός της γης που υποδέχθηκε τον Οδυσσέα πριν την Ιθάκη.

Η ζωή του γνωστή σε όλους. Έφτασε στα υψηλότερα αξιώματα της Ρωσικής διπλωματίας, με ένα βασικό προτέρημα :το ''ΗΘΟΣ'' του.

Δεν δίστασε να συγκρουστεί ακόμα και με τον Αυτοκράτορα της Ρωσίας, τον Αλέξανδρο Α' , που ως μέλος της Ιεράς Συμμαχίας είχε αντιρρήσεις για την Ελληνική Επανάσταση.

Τα όνειρά του πολλά : κοινοπραξίες, εθνική οικονομία, Ευρωπαϊκή πολιτική, βαθιά παιδεία για τον ελληνικό λαό.Συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες πάνω του, όχι σαν δικτάτορας αλλά σαν πατέρας, που περιμένει πρώτα να μεγαλώσει η οικογένεια, να ωριμάσουν τα παιδιά του, για να τους παραδώσει την περιουσία που τους ανήκει.

Μα ντόπιες συγκυρίες και ξένες πρεσβείες όπλισαν το χέρι αγράμματου, για να μείνουν τα ανήλικα παιδιά της οικογένειας ορφανά. Και τα Ευρωπαϊκά ορφανοτροφεία έστειλαν ανάδοχους γονείς με charter εταιρείας Μαυροκορδάτου, να διαχειριστούν την ορφανή οικογένεια αλλά και την περιουσία.

Η ιστορία γνωστή. Τα ορφανά μεγάλωσαν και η περιουσία χάθηκε. Δάνεια η μάνα για να μεγαλώσει τα εγγόνια και τα δισέγγονα των παιδιών. Χρεώσεις, πτωχεύσεις και Άρπαλοι διαχειριστές για τα ταμεία των ορφανών.

Και μεγάλωσε το κράτος με θεμέλια το παρακράτος.

Τι κι αν ο Καλλέργης και ο Μακρυγιάννης στις 3 του Σεπτέμβρη ζήτησαν Σύνταγμα;

Πάντα η αντισυνταγματικότητα κυβερνούσε, γιατί τα ορφανά δεν είχαν λόγο.

Και φτάσαμε στο 2010.

Και αφού λεφτά δεν υπήρχαν για τα ορφανά, έπεσε μνημόνιο μεγάλο ...

Πάει η ανεξαρτησία, πάει η ιδιωτική περιουσία, πάει ο εθνικός μας πλούτος.

Και μέσα στον ορυμαγδό, κάποιοι σιγοτραγουδούσαν και πάλι το γνωστό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του αδελφού του Γιάννη :

" Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια

εκεί που φυσάει ο βοριάς

το ξανθό γένος νά'ρθει αιώνια,

προσμένει ο δόλιος ο ραγιάς"

Το τί έγινε από το 2010 μέχρι σήμερα, το 2016, είναι γνωστό. Πιό γνωστό όμως είναι πώς από τα συντρίμμια της Σοβιετικής Ένωσης και από τα μπάζα του Τείχους του Βερολίνου, ξεπετάχτηκε δυνατή και πανίσχυρη η Σιβηρική Αρκούδα.

Μία Σοβιετική Αρκούδα που η αγριότητά της χάνεται, όταν αγιογραφείται πλάι στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ.

Αυτή λοιπόν η Αρκούδα έχει έρθει για να βάλει το στίγμα της στην θύρα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας και να σβήσει παλιά λάθη που έγιναν, γιατί κάποιος Μαυρομιχάλης σκότωσε τον πραγματικό Εθνάρχη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

Εκεί, στα χρόνια της απουσίας και μέσα στην παλιά διαμάχη Ρωσίας - Τουρκίας, λαθεμένες ελληνικές πολιτικές έδωσαν το δικαίωμα με την περίφημη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878, να δημιουργηθεί το πανσλαβικό τόξο, με επιτηρήτρια δύναμη την Βουλγαρία, που έστεψε διπλωματικά ο Τσάρος Αλέξανδρος Β' και οι πρεσβευτές του Νικολάι Ιγνάτιεφ και Αλεξάντερ Ντελίντοφ. Και όλα αυτά, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ηττημένου Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β'.

Ο Πούτιν με την παρουσία του στο Περιβόλι της Παναγίας, σβήνει τα παλιά ρωσικά λάθη και σφραγίζει το πανορθόδοξο τόξο.

Φτάνει όμως αυτό;  Όχι.

Γιατί η μήτρα της ιστορικής συγκυρίας, δεν πρέπει να ξαναγεννήσει τον Μαυρομιχάλη.

Όχι τον Μαυρομιχάλη του 1821 αλλά τον Μαυρομιχάληη που σύρθηκε στην γαλλική πρεσβεία της υποτέλειας.

Ανάμεσα λοιπόν σε Ανατολή και Δύση, ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και άλλες δυνάμεις, ανάμεσα σε πρώην και νυν σουλτάνους, το μάτι της πολιτικής ουδετερότητας αναζητά τον δρόμο που ξεκίνησε ο Καποδίστριας.

Ο Πούτιν, ως Ορθόδοξος υπερεργολάβος είναι εδώ.

Είναι όμως έτοιμη η ΜΟΜΑ των Ελλήνων πολιτών να τελειώσει το έργο;

Εύχομαι την απάντηση να μην την δώσει κανένας παλαιοκομματικός "καμμένος" πολιτικός...Η υπόλοιπη ιστορία είτε θετικά είτε αρνητικά, θα γραφτεί από τον νεοιστορικό φιλόσοφο Αλεξάντρ Ντούγκιν.  


                                               

       ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ