ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Οι γιορτές από την αποχώρηση των Γερμανών, έχουν αρχίσει. Τέλειωσε όμως ο πόλεμος; Ή περάσαμε από τη ναζιστική λαίλαπα στον Σκομπισμό και στην οικονομική πολεμική μέγγενη της Ευρώπης, συνεχίζοντας έναν πόλεμο που σπέρνει νεκροζώντανες συνειδήσεις λαών, πίσω από το μιλιταριστικό άρμα του κέρδους; Ας ακούσουμε τί λέει ο μεγάλος μας ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης : Μανόλης Αναγνωστάκης Θεσσαλονίκη , 10 Μαρτίου 1925 – Αθήνα , 23 Ιουνίου 2005 Οι δείχτες κοκαλιάσανε κι αυτοί στην ίδια μέρα. Όλα αργούν πολύ να τελειώσουνε το βράδυ, όσο κι αν τρέχουν γρήγορα οι μέρες και τα χρόνια Έχει όμως κανείς τις διασκεδάσεις του, δεν μπορείς να πεις· απόψε λ.χ. σε τρία θέατρα πρεμιέρα. Εγώ, συλλογίζομαι το γέρο συμβολαιογράφο του τελευταίου πατώματος, με το σκοτωμένο γιο, που δεν τον είδα ούτε και σήμερα. Έχει μήνας να φανεί. Στο λιμάνι τα μπορντέλα παραγεμίσανε από το πλήρωμα των καινούργιων αντιτορπιλικών κι οι μάρκες πέφτουνε γραμμή. Η θερμάστρα κουρασμένη τόσα χρόνια έμεινε πά

Παίζεις ακόμα με τα πλατανόφυλλα Νότες μιας άνοιξης που έκαψε χειμώνας Κέρβερος αλυχτώντας τις τρομαγμένες σκιές μιας μισής σελήνης Το βήμα σου μέλισσα αιχμάλωτη στον ιστό της θλίψης και ο βόμβος της φαρμάκι πιό  ισχυρό κι' απ' το οχιόδοντο του Κοκκυτού που κεντρίζει τις βάρκες των αιώνων να μην θυμούνται πώς είναι η ζωή στο αλώνι του ήλιου Παίξε την λύρα σου... Σήμερα χορεύει το σύμπαν τον Γέρανο της νίκης Η Ευρυδίκη πάντα θα είναι το φως κάτω απ' τα γεφύρια των χιλιετηρίδων Και 'συ ο νικητής που θλίψη καμιά δεν τον αγγίζει Γιατί ...και ο λόγος των θεών, Ορφέα, χρειάζεται αμφισβήτηση. ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ 

Έρχονται συχνά στιγμές, που αναζητώ ένα στιβαρό ξόρκι ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ Έρχονται συχνά στιγμές, που γυρεύω το μαυλιστικό ξόρκι που θα λευτερώσει το Xρόνο απ΄ την αναίδεια της δυτικότροπης σκέψης που τον κομμάτιασε σε ανούσιες γραμμικές υποδιαιρέσεις . Έρχονται συχνά στιγμές, που αναζητώ ένα στιβαρό ξόρκι που θ΄ απαλλάξει το Χρόνο απ΄ τη σκλαβιά των πλαστών συνόρων για να μπορέσει να μετουσιωθεί σε ΄κείνη τη ρευστή κι ενιαία ουσία που οδηγεί στη μυστηριακή χαρά, που πλημμυρίζει το κορμί κι ανασταίνει την καρδιά. Και κόντρα σ΄ όλα εκείνα, που κάτω απ΄ τον ανήλεο ήλιο, σα δαμάλα υπνωτισμένη η δυτική κοινωνία μηρυκάζει, πως ο χρόνος είναι τάχα χρήμα, παραγωγικότητα κι αποτελεσματικότητα, που πάει να πει οι ψευτοαξίες που ευτελίζουν το χρόνο, Εσύ να αντιπαραθέσεις με στεντόρεια φωνή ότι , ο Χρόνος , σαν μπαίνει στην υπηρεσία του ανθρώπου - κι όχι ο άνθρωπος στην υπηρεσία του χρόνου - απελευθερώνεται από τα δε

Γράφει ο Γεώργιος Α. Κωστόπουλος Ο Καρλ Μαρξ σ΄εξώφυλλο του περιοδικού TIME Ο Καρλ Μαρξ (1818-1883) ήταν Γερμανός κοινωνιολόγος και φιλόσοφος και θεωρείται ο θεμελιωτής του κομμουνισμού. Ο μαρξισμός, που γεννήθηκε εξαιτίας των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων που επέφερε η βιομηχανική επανάσταση στην ευρωπαϊκή κοινωνία, αποτελεί το σοσιαλιστικό κίνημα του 19 ου αιώνα. Στο πλαίσιο του ιστορικού υλισμού, ο Μαρξ εξαλείφει τις διαχωριστικές γραμμές που θέτουν οι ιδεαλιστικές προσεγγίσεις ανάμεσα στην ιστορία και στην πολιτική οικονομία και δίνει το στίγμα στην ιστορία της παραγωγής των υλικών αγαθών, εμφανίζοντας στο προσκήνιο την εργασία και τις μορφές οργάνωσής της (Μαρξ, 1997:11-12, 68). Με αφετηρία την αντίληψη ότι η οικονομική δομή μιας κοινωνίας καθορίζει το νομικό, πολιτικό και ιδεολογικό της στερέωμα, ο Μαρξ αντιλαμβάνεται το κράτος ως <<όργανο>> ταξικής κυριαρχίας και την ιδεολογία ως μέσο κατανόησης, αλλά και παρερμηνείας της κοινωνικής πρ

Μεγάλες ώρες, μετρημένες στον ιδρώτα των άστρων. Εκεί που τα δύο αδέλφια γίνονταν Ιστορία. Ο Κυναίγειρος και ο Αισχύλος συν-μέτοχοι του χρέους. Ήθος πολίτη, ευθύνη, σχεδιασμός. Δεν υπολόγισαν τίποτα. Η Πατρίδα. Εις οιωνός άριστος...Αμύνεσθαι περί Πάτρης Το μεγαλύτερο ιδανικό. Διαχρονική αξία, που δεν πεθαίνει και ας βρέχει ο ουρανός χελώνες. Το χρέος είχε γίνει και στον τάφο του ιδεόγραμμα ήμουν και εγώ στην μάχη του χρέους. 1826. Η υποτέλεια των Μαυροκορδάτων στην αυλή των Ελλήνων και την ποτίζαμε με κάθε λογής χρώματα, για να γίνουν οι λωτοί του δέντρου, λήθη στο νου και στην καρδιά του λαού. Έπρεπε να ξωκείλει η τριήρης μας στο Καστελόριζο, για να συνειδητοποιήσουμε ότι η επιστροφή στην Ιθάκη είναι σχεδόν αδύνατη, αν δεν βρούμε την Κυρά της Ρω να μας δείξει τον δρόμο. Μα εμείς περάσαμε μέρες πολλές τρομαγμένοι στα βασιλικά μνήματα, που έκρυβαν μέσα τους χιλιετίες ανώνυμης ολιγαρχίας. Η Κυρά μόνη της στην παραλία. Ούτε Κίρκη

ΓΡΑΦΕΙ ΗΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΜΙΧΑΛΙΤΣΙΑΝΟΥ «...Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες»όπως γράφει ο Τάσος Λειβαδίτης ή να θαλασσοπνίγονται σε ένα σαπιοκάραβο στη Μεσόγειο , όταν με τους γονείς τους προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη - ποια Ευρώπη άραγε; - για να πάψουν να είναι ζωντανοί στόχοι των πολεμικών μηχανών. Στα απελπισμένα και κατατρεγμένα καραβάνια των προσφύγων , που καταφθάνουν καθημερινά στη χώρα μας ο λαός μας, αυτός υπέροχος λαός που δεν έχασε ποτέ το φιλότιμό του, στέκεται αλληλέγγυος ! Κι αν έχει τα χάλια του , μοιράζεται μαζί τους τα πάντα. Ό, τι του έχει απομείνει , για να γκρεμίζει με αυτή τ

ΑΠΟ ΠΟΤΕ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ  ΕΙΝΑΙ  ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ; Τι κι αν ο Πρίαμος κατέφυγε στου Ερκείου Διός τον βωμό; Η οργή δεν έχει κρίση. Πάντα ο νεαρός Νεοπτόλεμος θα σφραγίζει το δίκιο του με το σπαθί. Καμιά ενοχή, καμιά σκέψη. Ένα ηφαίστειο που δεν ρωτά κανένα αν πρέπει να εκραγεί. Η Νεοπτολέμιος τιμωρία θα δικαιώσει στο μέλλον την Ιστορία. Θα δικαιώσει; Κατασκευασμένη δικαιοσύνη για οριοθετημένες ισορροπίες. Τι ρόλο παίζουν οι βωμοί; Το αίμα πάνω τους χαροποιεί θεούς και μόνο. Ένα παιχνίδι φτηνής υποκρισίας για όσους δεν κατανοούν τις Ορφικές νότες στην αρχέγονη πεντατονία της φύσης. Ο Οιαγρογέννητος, μέσα από την αταξία του Μαιναδικού θανάτου του, θα γίνεται αιώνιος Αργοναύτης, ταξιδευτής μιας απεραντοσύνης που η οργή θα είναι τα κουπιά και ούριος άνεμος ο κάθε κύκλος που τέλος ταξιδιού θα ονομάζεται. Γιατί οι αγέννητοι ταξιδευτές δεν είναι ορατοί στα μάτια των γηραιότερων. Ώ Ευριδίκη, ποτέ δεν θα μάθεις τι σημαίνει πόθος, πάθος, αμφιβολία, φόβος. Θα γυρίζε