ΜΥΡΡΙΝΟΣ ΑΝΩΝΥΜΩΝ

Ζω τη στιγμή που φυλλοροούν όνειρα οι κορμοί των αιώνων, κάτω απ’ τα χτυπήματα άχρονων υλοτόμων
μα οι βαλανιστές συλλέγουν μυστικά τους καρπούς της χρησμοδοσίας.
Άσε τις μυρρίνους να προσμένουν για να στεφανώσουν ανώνυμες κεφαλές αρχόντων. Οι αγορές του κόσμου πάντα πουλούσαν και πουλάνε κλάματα παιδιών και καρυκεύματα πολέμων.
Σσσσ…το μέλι φιλά καλά τη γεύση της Άνοιξης και όλη τη γύρη του ουρανού στο Μελάνδρυο δάσος των αινιγμάτων.
Εκεί ο Οιδίπους θα καθορίσει τον Άνθρωπο, λίγο πριν γίνει ο «Κανείς» στη φωνή του Οδυσσέα. Λίγο πριν ερωτευτεί το Χρέος και το Ήθος, στις όχθες του Πυριφλεγέθοντα.
Μάνα, ποιοί είναι οι πρόγονοί μου και ποιό το μέλλον μου;
-Μην περκάζεις άλλο τις σκέψεις σου!
Ανάμεσα στο Δία και σε Αρηίφιλους προγόνους, θα βρεις το :

«νυν γαρ δή γένος εστί σιδήρεον ουδέ ποτ’ ήμαρ παύσονται καμάτου και οιζύος, ουδέ τινι νύκτωρ φθειρόμενοι, χαλεπάς δε θεοί δώσουσι μερίμνας αλλ’ έμπης και τοίσι μεμείξεται εσθλά κακοίσιν».(1)

Ναός άβατος το Χρέος. Ακούς την ώρα του θανάτου;
Ειδάλλως, μην κάνεις βήμα!
Ζω τη στιγμή που φυλλοροούν τα όνειρα στα βήματα των χορευτών του Γέρανου, λίγο πριν τον τελικό προορισμό.
Έχει τέλος ο προορισμός; Τότε «Καλή Αντάμωση στα Γουναράδικα»… Ή καλύτερα, πρόσεχε την πλάτη σου, καθώς θα περνάς αγέρωχα στο Φάληρο…
Οι αγώνες του κόσμου, οι αγωνίες των αιώνων και οι Σκάμανδροι, λαξεύουν παράξενους βωμούς στο πέρασμα των άστρων.
Σσσσ … το κοχλιάριο της Ιστορίας θα κοινωνήσει με μέλι όσους ακούν κι ακολουθούν το βόμβο της μέλισσας.
Η μύρρινος μαράθηκε απ’ τη ντροπή της, μπροστά σ’ ένα κλαδάκι ελιάς που κράταγε σφιχτά στα χέρια του ένα παιδί. Ένα παιδί που δεν μεγαλώνει ποτές, γιατί άλλοτε γεννιέται σαν Οδυσσέας και άλλοτε πεθαίνει σαν Καραϊσκάκης του Χρέους.
Ζω τη στιγμή που το Σύμπαν όρισε μια καινούργια γέννηση, τη στιγμή που οι βαλανιστές χρησμοδοτούν αινίγματα …
Ζω τη στιγμή που τα όνειρα γίνονται χορός στη Νέα Δήλο …

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ

mail: sotiris64@yahoo.gr

(1)(Γιατί τώρα το σιδερένιο γένος ζει και βρίσκεται. Ούτε ημέρα θα σταματούν οι κόποι και οι δυστυχίες ούτε τη νύχτα θα πάψουνε να λιώνουν, και θα τους δώσουν οι θεοί δύσκολες έγνοιες)

<<ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ >> ΗΣΙΟΔΟΣ