ΔHMHΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ "Ο ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΣ"
 |
| ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ |
Ο Σηκωμός του 21 δε σχολιάζεται. Το δημοτικό μας τραγούδι δείχνει τη στίλβη και δοκιμάζει τη μεταλλική του ευγένεια επάνω στην ομόφωνη κρίση, πως κανένας καλλιτέχνης στον τόπο μας δεν θα φθάσει να δημιουργήσει γνήσιο έργο, εάν δεν σκύψει να αντλήσει από το ζάπλουτο κοίτασμα της δημοτικής μας παράδοσης. Σε όλες τις μορφές της τέχνης. Από τη ρητορική στο Κοινοβούλιο και τη διδασκαλία στην αίθουσα, ως τη μαστορική του καλντεριμιού και τη μουσική σύνθεση.
Υπάρχει, ανάμεσα στο πλήθος, και ένα δημοτικό τραγούδι που μιλάει για
την εθνική αντίσταση την εποχή της δουλείας και της γενιτσαριάς. Τα
μπλόκα της κατοχής τότε ο Ρήγας στο Θούριο τα ‘λεγε «στενά». Και τη
γέφυρα του Γοργοπόταμου ο Σολωμός στον περίφημο Κρητικό του τη λέει
Λαβύρινθο του Μπομπο-Ισούφ. Είναι το γνωστό κλέφτικο των Κολοκοτρωναίων:
Αυτοί δεν καταδέχουνται τη γη να την πατήσουνֹ
Καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε.
Στην κατοχή τα άλογα γίνανε αυτοκίνητα. Και Κολοκοτρωναίοι ήσαν οι ήρωες της εθνικής αντίστασης που ξεκίναγαν από το μικρό σαλταδόρο της οδού Αιόλου και ανέβαιναν στις αποτελεσματικές ομάδες κρούσης των σαμποτέρ και των δολιοφθορέων.
Τότε λοιπόν, τύχαινε ν’ ακούσεις
το τραγούδι του Σαλταδόρου.
Το τραγουδούσαν κάποιοι απονύχτηδες στα υπόγεια ταβερνεία. Στέκια καημού και εκτόνωσης δηλαδή, όπως παλιά τα λημέρια των κλεφτών στα όρη.
Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω.
Εννοούσε να ειπεί τη ρεζέρβα από τα καμιόνια και τα μηχανοκίνητα της γερμανικής κομμαντατούρας.
Ο Σαλταδόρος, αυτό το λαϊκό άσμα από το πρώιμο ρεπερτόριο του ρεμπέτικου τραγουδιού, είναι η τελευταία επιβίωση της δημοτικής μας ποίησης.
Ταυτόχρονα όμως είναι και η επιτύμβια κατάθεσή της. Γιατί μετά το σαλταδόρο η δημοτική μας ποίηση, ωσάν η οργανική συνέχεια αμεσότητας στην ζωή του λαού μας, πεθαίνει. Μετά το σαλταδόρο τα άλλα είναι Κηφισιά σιωπή που είπε ο Άμλετ.
Κηφισιά,1997
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: http://www.liantinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=44&Itemid=45
Ο λόγος του Δημήτρη Λιαντίνη στέκεται ορθός στον ακρόβραχο της ευθύνης.
Ο Σολωμός αγκαλιά με τον σαλταδόρο της κατοχής και η δημώδης ποίηση στο μπουζούκι του Μιχάλη Γενίτσαρη χορεύει την Γέφυρα του Γοργοπόταμου με την ευθύνη του λαού.
Ο Θησέας δεν υπακούει νόμους κατακτητών. Γέρανος συνείδησης και σαμποτάζ.
1821-1941 : Ένας ιστορικός ναός μνήμης; Δύσκολη η απάντηση.
Ας προσέξουμε καλά τα τελευταία λόγια του Δάσκαλου:
"Μετά το σαλταδόρο τα άλλα είναι σιωπή, που είπε ο Άμλετ".
Και εγώ σαν πολίτης αναρωτιέμαι, ποιός Άμλετ λαός κρατά στα χέρια του ένα άδειο κρανίο, αναρωτούμενος για την ζωή και τον θάνατο του έθνους.
Είναι δηλαδή ο Άμλετ της εποχής στα θεμέλια της κοινωνίας μας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΣ
Ζηλεύουνε δε θέλουνε ντυμένο να με δούνε
μπατίρη θέλουν να με δούν για να φχαριστηθούνε
Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
Μα εγώ πάντα βολεύομαι γιατί την εσαλτάρω
σε κανα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω
Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
Βενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε
γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε
Σάλτα ρίξε τη ρεζέρβα γίνε ντου και σήκω φεύγα
Οι Γερμανοί μας κυνηγούν μα εμείς δεν τους ακούμε
εμείς θα τη σαλτάρουμε ώσπου να σκοτωθούμε
Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
Στίχοι - Μουσική : ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
Αυτοί δεν καταδέχουνται τη γη να την πατήσουνֹ
Καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε.
Στην κατοχή τα άλογα γίνανε αυτοκίνητα. Και Κολοκοτρωναίοι ήσαν οι ήρωες της εθνικής αντίστασης που ξεκίναγαν από το μικρό σαλταδόρο της οδού Αιόλου και ανέβαιναν στις αποτελεσματικές ομάδες κρούσης των σαμποτέρ και των δολιοφθορέων.
Το τραγουδούσαν κάποιοι απονύχτηδες στα υπόγεια ταβερνεία. Στέκια καημού και εκτόνωσης δηλαδή, όπως παλιά τα λημέρια των κλεφτών στα όρη.
Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω.
Εννοούσε να ειπεί τη ρεζέρβα από τα καμιόνια και τα μηχανοκίνητα της γερμανικής κομμαντατούρας.
Ο Σαλταδόρος, αυτό το λαϊκό άσμα από το πρώιμο ρεπερτόριο του ρεμπέτικου τραγουδιού, είναι η τελευταία επιβίωση της δημοτικής μας ποίησης.
Ταυτόχρονα όμως είναι και η επιτύμβια κατάθεσή της. Γιατί μετά το σαλταδόρο η δημοτική μας ποίηση, ωσάν η οργανική συνέχεια αμεσότητας στην ζωή του λαού μας, πεθαίνει. Μετά το σαλταδόρο τα άλλα είναι Κηφισιά σιωπή που είπε ο Άμλετ.
Κηφισιά,1997
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: http://www.liantinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=44&Itemid=45
Ο λόγος του Δημήτρη Λιαντίνη στέκεται ορθός στον ακρόβραχο της ευθύνης.
Ο Σολωμός αγκαλιά με τον σαλταδόρο της κατοχής και η δημώδης ποίηση στο μπουζούκι του Μιχάλη Γενίτσαρη χορεύει την Γέφυρα του Γοργοπόταμου με την ευθύνη του λαού.
Ο Θησέας δεν υπακούει νόμους κατακτητών. Γέρανος συνείδησης και σαμποτάζ.
1821-1941 : Ένας ιστορικός ναός μνήμης; Δύσκολη η απάντηση.
Ας προσέξουμε καλά τα τελευταία λόγια του Δάσκαλου:
"Μετά το σαλταδόρο τα άλλα είναι σιωπή, που είπε ο Άμλετ".
Και εγώ σαν πολίτης αναρωτιέμαι, ποιός Άμλετ λαός κρατά στα χέρια του ένα άδειο κρανίο, αναρωτούμενος για την ζωή και τον θάνατο του έθνους.
Είναι δηλαδή ο Άμλετ της εποχής στα θεμέλια της κοινωνίας μας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΣ
Ζηλεύουνε δε θέλουνε ντυμένο να με δούνε
μπατίρη θέλουν να με δούν για να φχαριστηθούνε
Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
Μα εγώ πάντα βολεύομαι γιατί την εσαλτάρω
σε κανα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω
Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
Βενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε
γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε
Σάλτα ρίξε τη ρεζέρβα γίνε ντου και σήκω φεύγα
Οι Γερμανοί μας κυνηγούν μα εμείς δεν τους ακούμε
εμείς θα τη σαλτάρουμε ώσπου να σκοτωθούμε
Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
Στίχοι - Μουσική : ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου