ΜΙΣΟΣΒΗΣΜΕΝΟ ΣΥΝΘΗΜΑ

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΜΠΟΤΑ

Ποιός τη ζωή μας έκανε 
μισοσβησμένο σύνθημα 
σε γκρεμισμένο τοίχο
κλαρίνο άφωνο 
σ Ελλήνων πανηγύρι 
Εδώ οι γέροντες σκυφτοί
σε άδεια λεωφόρο
και οι φωνές αγέννητων
πληρώνουνε το φόρο
Τα όνειρα ενέχειρο
σε χέρια τραπεζίτη
και ο καπνός βαρύς
να βγαίνει από τη μύτη
Ποιος είμαι εγώ
ποιος είσαι συ
ποια μοίρα μας ορίζει
Πατρίδα κακορίζικη
Παράγκα γκρεμισμένη
Έγινε η αγανάκτηση οργή
Μα ακόμα περιμένει
Δωσ' μου το χέρι σου
μαζί να σηκωθούμε
Γιατί αν δεν το κάνουμε
Μισοσβησμένο σύνθημα
η ζωή και όλοι θα χαθούμε

ΤΡΥΓΟΜΑΧΑΙΡΟ

Εγώ είμαι το τρυγομάχαιρο
δικιά μου και η μέθη
Εγώ τρυγώ το αμπέλι μου 
δικοί μου και οι καρποί του. 
Και αν με ρωτάς ποιός είμαι 
Σου λέω είμαι ο λαός 
και όπως θέλω εγώ 
στη μέθη μου εσύ 
θε να χορέψεις

Γρηγόρης Λαμπράκης
Γιατρός
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν γιατρός, αθλητής, και πολιτικός που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς. 
Γέννηση: 3 Απριλίου 1912, Τεγέα
Δολοφονήθηκε: 27 Μαΐου 1963, Θεσσαλονίκη
Εκπαίδευση: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Παιδιά: Γρηγόρης Λαμπράκης, Θοδωρής Λαμπρακής

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΕΑ

Άρχισε πάλι η θάλασσα μέσα στη νύχτα να ψιθυρίζει τα παραμύθια της,

βγαλμένα από τα σπλάχνα αρχέγονων ναυαγίων.

Ποιός ο μύθος και ποιά η ιστορία;

Αναψηλαφίζω τα πανωφόρια του χρόνου.

Είναι καιρός να μιλήσει η σκόνη των αιώνων μπροστά στα γένη του Ησιόδου.

Χρυσούν,Αργυρούν, Χαλκούν,Σιδηρούν.

Τίποτα. Τίποτα απ' όλα αυτά. Το ατσάλι είναι πάντα ο λαός.

Δικά του τα χωράφια, δικά του και τ'αλέτρια, δικιά του και η γέννα του μέλλοντος.

Σημάδι πως γνωρίζει, μα αψηφά το θάνατο.

Άλλωστε η Κόρη ανήκει και στον Πλούτωνα και στην Άνοιξη,

αρκεί τα γονικά μη βεβηλώσουνε από υπεροψία

το χώμα που τρέφει τη μηλιά του σπιτικού τους...

Ω Κόρη, για τα δεινά της μάνας τώρα δεμένη πάνω στον άγριο ακρόβραχο,

άλλων τη μοίρα βαριά πληρώνεις.

Το κτήνος είναι έτοιμο να καταβροχθίσει εξιλαστήρια θύματα.

Ερπετόμορφοι δράκοι, συνεπίκουροι των μοχθηρών της εξουσίας.

Κλειστός ο Αχέροντας, κλειστή η Δωδώνη, κλειστοί οι Δελφοί.

Τώρα τα χρηματιστήρια χρησμοδοτούν, ανεβάζοντας τους δείχτες υπέρ των εχόντων.

Δεν υπάρχει λύση ...

Εδώ θυσιάζεται η κόρη για να γλυτώσει η βασιλική αυλή του Κηφέα

ή καλύτερα, η βασιλική αυλή και μόνο.

Κηφέας θα βρεθεί κι άλλος.

Για κοίτα όμως τα μάτια της Αθηνάς στην ασέληνη νύχτα.

Μέσα στο αμφιφανές μονοπάτι η ουράνια δικαιοσύνη του μύθου ορίζει τους δικαστές.

Σιρράχ, Μιράχ, Αλαμάκ.

Τριαδικές οντότητες μιας φωτεινής έκρηξης, χαϊδεύτε τα ουράνια θυμάρια,

να πάρει η νύχτα άρωμα και οι μέλισσες εντολή για τη συγκομιδή της γύρης των άστρων.

Γιατί η Μικρή Άρκτος θα ζητήσει μέρισμα από το μέλι

για να οδηγήσει Αυτόν μέσα στο χάος της θάλασσας.

Ποιός είναι; Ποιούς φέρνει μαζί του; Ποιούς;

Ο Πιέρ Μινιάρ θα προδώσει ζωγραφίζοντας τα πρόσωπα και δυο μικροί Έρωτες ανάμεσά τους

θα απαλύνουν τον ερχομό του θανάτου.

Άλλωστε αν την Ανδρομέδα ερωτευτείς, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις το θάνατο που έρχεται,

και αυτό καλά το ξέρεις...

Στο Φάληρο σε πυροβόλησαν πισώπλατα.

Στη Θεσσαλονίκη, τραύμα θανάσιμο στο κεφάλι

και στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, Πρωτομαγιά στο αμάξι σε σκοτώσανε, Περσέα.

Μα πάντα εσύ θα σώζεις την Ανδρομέδα από το κύτος.

Πού θα σε βρούνε οι επόμενοι θάνατοι; Πού;

Γιατί την Κόρη πάλι την αλυσσόδεσαν στο βράχο.