ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

της Αναστασίας Βούλγαρη Σύμφωνα με το δοκίμιο των τριών Ελλήνων καθηγητών, του Γιάννη Καρκαζή, του Ι. Βιδάκη και του Γ. Μπάλτου, σχετικά με τον ενεργειακό πλούτο της Συρίας 1 , με τίτλο «Ο ενεργειακός πλούτος της Συρίας», που έχει δημοσιεύσει, ήδη, από το 2014, η ελληνική έκδοση του foreignaffairs . gr , τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας είναι τεράστια. Σύμφωνα με το livepedia . gr η Συρία έχει ένα πλούσιο, αλλά αναξιοποίητο υπέδαφος, σε σιδηρομετάλλευμα, ασβεστόλιθο, μαγνησίτη, χρώμιο, βασάλτη, μάργα, χαλκό, νικέλιο, μόλυβδο κ.ά. Όμως το παρόν άρθρο θα ασχοληθεί με τον ενεργειακό πλούτο της Χώρας, αντλώντας πληροφορίες τόσο από την παραπάνω μελέτη των καθηγητών όσο και από διάφορα ειδησεογραφικά sites , όπως αναφέρονται στις παραπομπές. Πετρέλαιο Η παραγωγή πετρελαίου στη Συρία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το έτος 2010 η εξαγωγή πετρελαίου αντιπροσώπευε το 35% του συνόλου των εσόδων της Χώρας από τις εξαγωγές της.

Της Σοφίας Λουκά Με αφορμή το σχόλιο του κ. Σάββα Καλεντερίδη στο RADIO 98.4 καταθέτω και μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις μου για το ποιά πραγματικά είναι σήμερα η Τουρκία ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΗ ΝΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ Κύριε Καλεντερίδη, η Τουρκία ήταν πάντα το ηδύποτο που φτιάχνουν στην Τρίπολη και το ονομάζουν "Τίποτα". Μιά γλυκειά γεύση δηλαδή, στα στόματα των ιμπεριαλιστών που την έστησαν. Ένα ιστορικό Τίποτα στον ρου της Ιστορίας. Και ας προσπάθησαν κάποιοι να δώσουν Νόμπελ στον κατασκευαστή της, ένα Νόμπελ όχι για την ειρήνη αλλά για την πολιτική κατασκευή ενός πραγματικά άεθνου κράτους. Ένα κράτος με ημερομηνία λήξεως. Μία Οθωμανική Αυτοκρατορία, που λόγω συνθηκών συρρικνώθηκε στη γνωστή μας Τουρκία. Σαν τους ελέφαντες της Αιγαιίδος που μή βρίσκοντας μετά τον σεισμό τροφή, νανοποιήθηκαν και βρήκαμε χάρι στον μεγάλο Συμεωνίδη τα οστά τους, στην Τήλο. Ο νάνος ελέφαντας της Τήλου.  Αυτή είναι η Τουρκία. Ένας νανοποιημένος ελέφαντας,

 Και στέριωσε τους καλά μεσ΄ το μυαλό σου.Στο δρόμο τσ΄ αρετής, πορεύεσαι αμάλαγος και πεθαίνεις στερημένος. ΤΡΕΙΣ ΕΙΝ΄ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ. ΤΡΕΙΣ. Στην άψη της νιότης μου, κίνησα να στορίσω σ΄ ένα σαραντάπηχο εκατοχρονίτη βοσκό, τους δύο δρόμους που ΄πρεπε να διαλέξει ο μυθικός Ηρακλής. ... Μ΄ αγριοβλεφάρισε και μ΄ έκοψε: "Δε κατέχω, ντελικανή μου, ίντα λεν οι φυλλάδες, Μα οι δρόμοι, δεν είναι Δυό. Τρεις είναι. Τρεiς. Και στέριωσε τους καλά μεσ΄ το μυαλό σου. Στο δρόμο τσ΄ αρετής, πορεύεσαι αμάλαγος και πεθαίνεις στερημένος. Απαρνιέσαι το γέλιο κι ούλες τις χαρές της γης, καρτερώντας τον Άγιο Πέτρο να σ΄ ανοίξει την πόρτα. Στο τέλος σ΄ απομένον οι πόνοι στα γόνατα και στη μέση και μπόλικο λιβάνι, μπας κι΄ αγιάσεις. Έχεις δει καμιά εικόνα Άγιου να γελάει; Να χορεύει; Ούλοι αυτοί δεν βρίσκονται στο παράδεισο, κατά πως λεν; Τότε γιατί έχουν φάτσες αυστηρές, θλιμμένες, λες και το μετάνιωσαν; Στης κακίας το δρόμο ρίχνεσαι σούμπητος στις χαρές του κ

 Μανόλης Αναγνωστάκης Ποιητής Ο Μανόλης Αναγνωστάκης ήταν Έλληνας ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Βικιπαίδεια Γέννηση : 10 Μαρτίου 1925, Θεσσαλονίκη   Ἐπιτύμβιον Πέθανες- κι ἔγινες και συ: ο καλός, ... Ο λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ο πατριώτης. Τριάντα ἕξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι ἀντιπροέδρων, Ἑφτὰ ψηφίσματα για τις ὑπέροχες ὑπηρεσίες που προσέφερες. Α, ρε Λαυρέντη, ἐγὼ που μόνο τὄξερα τί κάθαρμα ἤσουν, Τί κάλπικος παρᾶς, μια ὁλόκληρη ζωὴ μέσα στο ψέμα Κοιμοῦ ἐν εἰρήνῃ, δεν θα ῾ρθῶ την ἡσυχία σου να ταράξω. (Ἐγώ, μια ὁλόκληρη ζωὴ μες στη σιωπὴ θα την ἐξαγοράσω Πολὺ ἀκριβὰ κι ὄχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.) Κοιμοῦ εν εἰρήνῃ. Ως ἤσουν πάντα στη ζωή: ο καλός, Ο λαμπρὸς ἄνθρωπος, ο οἰκογενειάρχης, ο πατριώτης. Δε θα ῾σαι ο πρῶτος οὔτε δα κι ο τελευταῖος. ΜΑΝΩΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ   Επιτύμβιο ανάγλυφο με τρεις μορφές, από την Τρεμετουσιά  Κύπρου (κοντά στους Γόλγους) (1ος αιώνας μ.Χ.). Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο, C 4

ΠΗΓΗ; http://antikleidi.com/2015/11/23/liantinis_epikuros/#more-95074 Ο Επίκουρος δεν ακούστηκε στον καιρό του, αλλά ούτε και οι υστερινοί τον άκουσαν.  Κατάκτησε χώρες μεγάλες όσο και οι χώρες του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου, και μας έφτασαν μόνο μισόλογα γι’ αυτόν. Κανείς δεν έγραψε την ιστορία του. Εξαίρεση έξοχη ξεχωρίζει ξεχασμένος ο εξαίσιος Λουκρήτιος. Οι μισοί από τους ανθρώπους που άκουσαν το όνομα του Επίκουρου, αγαθοί σαν τους μηλοκόπους στη θάλασσα, τόνε πήρανε για ακαμάτη. Οι άλλοι μισοί, πονηροί και μπαλντατζήδες, ανιχνέψανε σωστά τον επαναστατικό του γόμο. Είδαν και τρόμαξαν τη μελλοντική του συγκομιδή. Και λάβανε μέτρα. Ο αδιάβαγος, είπανε. Ο χοιροβοσκός, ο βοϊδολάτης. Γρήγορα άρπαξαν τα αξίνια τους και τα άλλα σύνεργα του νεκροθάφτη. Και σκέπασαν το τίμιο σώμα της γνώσης του Επίκουρου στα μαγιάπριλα και στους αηδονισμούς της σιωπής. Η χειροπιαστή στιγμή για τον άνθρωπο χάθηκε μέσα στα μάτια του. Έτσι στερήθηκε η ανθρωπότητα τη μεγάλη ευκαιρία να εισέλ

Είχε χαράξει πάνω απ' την Εφύρα και ο Σίσυφος ανέβαζε ξανά το μεγάλο βράχο στην κορυφή. Κανείς δεν παίζει με την Περσεφόνη.Τα δεινά αιώνια εάν τα προκαλέσεις. Και εκεί, στο μικρό λιμάνι, οι στατήρες άλλαζαν χέρια. Σκληροί οι δρόμοι του εμπορίου μα τις περισσότερες φορές έχουν αντίκρυσμα έστω και ενός ημίδραχμου.                                                                Είχε προσφέρ ει το σώμα της για τη σωτηρία της ψυχής. Ο ναός γνωστός σε όλο τον κόσμο μα οι πιό πολλοί τον πλησίαζαν για να δουν την ιέρεια. Στα μάτια της χρησμοί και όνειρα. Όλα είχαν αξία μιάς δραχμής και ενός αλάβαστρου γιομάτου αιθέρια έλαια. Όλα στο βωμό του εμπορίου; Πνευματικού ή μη; Μετράς τη δύναμη της μέθης σου. Η Περσεφόνη θα ορίσει και φέτος την άνοιξη με μόνο κόστος την πανδαισία των χρωμάτων. Κι ο ήλιος μαέστρος γητευτής θερμαίνει τα παγωμένα όνειρα του χειμώνα. Δεν είχε άλλη επιλογή. Θα πλήρωνε να εκπληρώσει την επιθυμία του. Χρέος στην ψυχή του. Χρέος στη φύση. Χρέος σε ό,τι πίστευε. Έφ

Πανδαισία χρωμάτων. Και ο Τζάκομπο ξέρει καλά το ιερό ανακάτεμα της παλέτας. Σταματάει όμως σε μία απεικόνιση και μόνο; Ο Tintoretto, ένας υστερο-αναγεννησιακός ζωγράφος της Βενετικής Σχολής, είναι ένας από τους ιερείς του μανιερισμού (manierus-τρόπος). Με ένα μετέωρο βήμα ανάμεσα στην αναγεννησιακή τέχνη και το μπαρόκ, ανακαλύπτουμε Ελλάδα. Ποιοί ήταν πραγματικά οι κοινωνοί της αναγεννησιακής έκρηξης και ποιά τα στοιχεία που πότισαν τον ευρωπαϊκό ανθό της τέχνης; Σταυροφορίες... Και οι ευρωβάρβαροι ιππείς, κουβαλάνε από την αλωμένη πόλη αρχαίες περγαμηνές και βυζαντινή τεχνοτροπία. Οι αρχαίοι Έλληνες στο μικροσκόπιο της Ευρώπης. Και το δόρυ των εισβολέων, χρωματίζει τα αναγεννησιακά τριαντάφυλλα στα λερά νερά της Βενετίας. Αναγέννηση. Αλήθεια, τί είχε πεθάνει για να αναγεννηθεί; Απολύτως τίποτα. Απλά ο Δίας ξεκινάει πάλι ένα ταξίδι στην πλάτη του ταύρου, για ένα ερωτικό σμίξιμο με την αγαπημένη του Ευρώπη. Μια Ευρώπη, που στη μήτρα της κυοφορείται ο ευρωπαϊκ

Έντονο ενδιαφέρον εκδηλώνεται εκ΄ νέου από την Κίνα, όσον αφορά τις σπάνιες γαίες στην Ελλάδα. Ειδικότερα, όπως έγινε γνωστό, ενημερωτική επίσκεψη πραγματοποίησε την Τετάρτη κινεζική αντιπροσωπεία αντιπροσώπων κινεζικών εταιρειών και κρατικών φορέων, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον τομέα των σπανίων γαιών, στις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών (Ι.Γ.Μ.Ε.), με στόχο την ανταλλαγή τεχνογνωσίας στο πεδίο των σπανίων γαιών. Δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνεται τέτοιου είδους ενδιαφέρον από κινεζικής πλευράς, καθώς αντιπροσωπεία Κινέζων επιστημόνων είχε επισκεφθεί τη χώρα μας και πέρυσι, καθώς η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε κρατών της ΕΕ όπου απαντώνται τα 17 συγκεκριμένα "στρατηγικά μέταλλα", τα οποία είναι απαραίτητα για βιομηχανικές εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας. Την κινεζική αντιπροσωπεία υποδέχθηκε στη χώρα μας ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής, του ΙΓΜΕ, Δρ. Δημήτρης Δρυμωνίτης. Αποτελούνταν από τους κ.κ. Shi Ruiting, Γε

                                            Ιδρώνει η θάλασσα από αγωνίες αιώνων                                             Αλμυρές σταγόνες στο πρόσωπο του βράχου                                             Ποιά καταχνιά μας άλλαξε πορεία;                                             Τα ρούχα μας άχρωμες μέρες                                              που ψάχνουν σχοινί ν' απλώσουν                                              την υγρασία της ταραχής τους.                                              Ένας κορμός, φέρετρο και καράβι                                              Το ζάρι γράφει το όνομα...το ζάρι.                                              Και ΄μείς απλά κοιτάζουμε                                              τ' ασόδυα ενός νευρικού ουρανού                                              που παίζει τη ζωή μας                                              στη γη της ανάγκης...                                              Το Αϊβαλί δεν είναι τόπος ανθρώπων     

                                                                                                        Χαράζει η μέρα των ηφαιστείων                                  και των εντολών από παλιούς αιώνες                                  σκονισμένους απ' την απραξία του σήμερα                                  Ό,τι καλύτερο έκανα στη ζωή μου                                  ήταν που σμίλεψα ήλιους                                  πάνω σε μαύρες πέτρες                                  και σε σκοτεινές σπηλιές μέσα                                  χωρίς να διαβώ δρόμους ανάγκης                                  άπλωσα το χέρι στους φίλους μου                                  για να χαιρετίσω τους ίσκιους τους                                  που 'χαν ξαπλώσει στο προσκεφάλι της μνήμης                                  Τώρα...                                  αναζητώ τη λάβα που θα τις απολιθώσει                                  Α! η φωνή μου πώς ακούγ